Τίποτα από όλα αυτά... ο τρόπος είναι να έχετε συνείδηση του εαυτού σας- αυτοσυνειδησία... Να διατηρείτε την προσωπικότητά σας ακέραια χωρίς να απορροφιέστε από τον Άλλο...αυτό δεν σημάινει ότι δεν συμβιβάζομαι, δεν ανταλλάσσω, δεν επηρεάζομαι, δεν υποχωρώ, δεν υπολογίζω τον Άλλο...σημαίνει ότι ξέρω ποιος είμαι, τι θέλω, τι επιθυμώ, ποια είναι τα όρια μου, ποιες οι δυνατότητες μου και είμαι έτοιμος να ανταλλάξω με τον Άλλο κι όχι να χαθώ στον Άλλο επειδή δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου...ξέρω δηλαδή που τελειώνω εγώ και που αρχίζει ο Αλλος... ο Θουκιδίδης χρησιμοποιεί μια υπέροχη λέξη που δηλώνει είμαι Μοναδικός και ταυτόχρονα Μαζί με κάποιον Άλλο: το ονομάζει Συν-αμφότερον...

Τότε Petran θα πρέπει να βρείτε έναν τρόπο για να μη χάνεστε/αφήνεστε/πνίγεστε/παραδίνεστε/διαλύεστε/ στον Άλλο...

Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε χρειάζεται πριν να απαντήσετε στο ερώτημα: "Θέλω ή δεν θέλω να φύγω απο την Αθήνα;" Η αστρολογία δεν υποκαθιστά... διευκολύνει...

OXI

Ποιος να είναι άραγε ο τομέας που θα επηρεαστεί? Η μαγειρική? Το shopping? Η πτώση χωρίς αλεξίπτωτο? Τα 100 μέτρα με ψηλοτάκουνο? Το clubbing? Έλληνας Κροίσος με επτά γράμματα... Ποιός να είναι, ποιος να είναι?...

Πάλι αρχίσαμε με τις χρονιές? Φέτος είναι η "χρονιά" του Αιγόκερου, του χρόνου θα είναι η "χρονιά" του Υδροχόου, του παραχρόνου θα είναι η "χρονιά" των Ιχθύων και μετά του Κριού κλπ...Δηλαδή θα περιμένουμε 12 χρόνια- όσα κάνει ο Δίας για να έρθει στον Ήλιο μας, ή στον ωροσκόπο μας ή στη γενέθλια θέση του και στα ενδιάμεσα θα φυτοζωούμε? ΌΛΟΙ οι πλανήτες δημιουργούν ευκαιρίες...και ο Κρόνος και ο Ουρανός και ο Πλούτωνας και ο Ποσειδώνας...έχουμε στο μυαλό μας μια ευτυχία σαν πολτό στην οποία δεν κουνιόμαστε, είμαστε σε freeze frame και βρέχει χρήματα, σχέσεις, αισθήματα, δουλειές, ό,τι φαντάζεται ο καθένας ότι είναι ευτυχία...Το έχω ξαναπεί: οι άνθρωποι είμαστε τεμπέληδες και χρειαζόμαστε γερά τραντάγματα για να κινητοποιηθούμε...μια καλή ευχή θα ήταν να έχουμε αρκετές κρίσεις και σταυροδρόμια για να εξελιχτούμε και πολύ κατανόηση για να χαρούμε τις στιγμές που καταφέρνουμε να γίνουμε ο εαυτός μας...

Ξέρετε....η απώλεια, η έλλειψη είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους και όλοι προσπαθούμε να συμφιλιωθούμε με αυτήν.... Όμως με τη γέννησή μας ήδη συμβαίνει... Όταν κόβεται ο ομφάλιος λώρος είμαστε τελειωτικά, τρομακτικά και υπέροχα μόνοι δηλαδή μοναδικοί... κι αρχίζουμε να αναζητάμε ξανά αυτή την ένωση, την προστασία, την ασφάλεια της Μητέρας και την ζέστη του αμνιακού υγρού, τη θερμότητα μιας θάλασσας όπου πλέαμε ευτυχείς και χωρίς συνείδηση...αλλά τι ευτυχία είναι αυτή που δεν συναισθάνεσαι τον εαυτό σου?
Η ψυχανάλυση τελειώνει, ολοκληρώνεται κι είναι επιτυχημένη όταν ο θεραπευόμενος συμφιλιωθεί με την έλλειψη, όταν συνθηκολογήσει με την ιδέα ότι πάντα κάτι θα του λείπει, όταν παραδεχθεί ότι ποτέ δεν θα είναι ολόκληρος, ότι ακόμα κι όταν είναι με τον Άλλο αυτός ο Άλλος θα του λείπει- την μεγαλύτερη απελπισία την νιώθουμε όταν πολύ ερωτευμένοι πιστεύουμε ότι ο Άλλος δεν μας αγαπάει όσο τον αγαπάμε... Σπάνια κάποιος φτάνει σε αυτή την παραδοχή...Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγαπάμε... Ένας αγαπημένος μου ποιητής ο Ρίλκε λέει ότι "η αγάπη είναι μια ευκαιρία για το άτομο να ωριμάσει , να γίνει κάτι μέσα του, να γίνει σύμπαν χάρη σε κάποιον άλλον, είναι μια κορυφαία στιγμή που του επιβάλλεται, που τον επιλέγει, τον καλεί σε άλλες σφαίρες"... Κι επειδή είσαι Πλουτώνιος ο Νίτσε λέει ότι "αυτό που κυρίως μας κάνει να ωριμάζουμε είναι ο τρόμος"... Το ερωτικό ονειροπόλημα φανερώνει την ομορφιά του Άλλου, αλλά είναι ο τρόμος ότι θα μας εγκαταλείψει που μας κάνει να σκεφτούμε, να ψάξουμε, να μαντέψουμε, να εμβαθύνουμε στην πραγματικότητα και να δούμε πίσω από τα φαινόμενα... Ο φόβος επιταχύνει τη γνώση κι ο Έρωτας είναι γνώση. Πιστεύω ότι όταν λείπει ο φόβος η ερωτική μας διάσταση έχει τελειώσει ή δεν έχει υπάρξει ποτέ...

sacrilegious...δηλαδή ανόσιος, βέβηλος, ιερόσυλος...εντελώς συνεπές με την γενέθλια Αφροδίτη σας (σχέσεις) σε τετράγωνο με τον Πλούτωνα (εμμονή, πάθος, σπάσιμο των ταμπού) που ενεργοποιήθηκε- να υποθέσω γύρω από τις αρχές του 2005- όταν δηλαδή ο Πλούτωνας έκανε ακριβή αντίθεση με την Αφροδίτη σας και όταν επί πλέον ενεργοποιούσε και την σύνοδο Αφροδίτης (σχέσεις) με Κρόνο (μεγαλύτερα άτομα, απαγόρευση, περιορισμοί) στον 12ο (απαγόρευση, πόνος, αδυναμία της σχέσης να ολοκληρωθεί εξ αιτίας ρεαλιστικών προβλημάτων, αδυναμία της σχέσης να ολοκληρωθεί ή να εμφανιστεί δημόσια) οίκο σας;
Ταυτόχρονα αυτή την εποχή ο γενέθλιος Κρόνος σας κάνει δύσκολη γωνία (τετράγωνο) με τον διελαύνοντα Κρόνο και ο γενέθλιος Πλούτωνας σας κάνει για τρίτη και τελευταία φορά τετράγωνο με το διελαύνοντα Πλούτωνα.. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι με τους γενέθλιους Κρόνο και Πλούτωνα σε οίκους υδάτινους/εσωτερικούς/βαθιά ψυχολογικούς οίκους (12ο και 4ο) καλείστε να μεταμορφωθείτε. Αναρωτιέστε αν είναι ζήτημα αφοσίωσης ή εμμονής.. Ίσως αυτή η ερώτηση να έπεται μιας ερώτησης που πρέπει να απαντηθεί πριν... Τίνος πράγματος είναι "σύμπτωμα" αυτή η σχέση που ζω;
Πάντως κάθε φορά που επιτρέπεις σε κάποιον άνθρωπο να σε πλησιάσει ταυτόχρονα καλείς και τον Πλούτωνα δηλαδή εκθέτεις τον εαυτό σου στην αλλαγή, στη μεταμόρφωση και στις σκοτεινές και καθόλου συνειδητές ανάγκες και παρορμήσεις. Δεν μπορείς να αποφύγεις τη βουτιά στα μαύρα νερά της ψυχής παρά μόνο αν αποφεύγεις να σχετίζεσαι στενά- πράγμα που πολλοί με όψεις Αφροδίτης- Πλούτωνα κάνουν σαμποτάροντας τις σχέσεις τους.
Είστε από τους ανθρώπους που μαθαίνετε μέσα απο δύσκολες καταστάσεις ή για να είμαι πιο σαφής μέσα απο κρίσεις. Αυτή η σχέση σας δίνει την ευκαιρία να μάθετε κάτι για εσάς τον ίδιο. Παρόλο που φαινομενικά είστε δύο, ουσιαστικά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο καθένας μόνος του αντιμετωπίζοντας τους φόβους, τους εφιάλτες, τον πόνο αλλά και την ησυχία που δημιουργεί η συνειδητοποίηση του εαυτού του.

Το ζήτημα είναι ότι δεν ισχύουν αυτές οι "απόψεις", δεν βοηθάνε, δεν εξελίσουν, δεν χρειάζονται, δεν προσφέρουν τίποτα εκτός απο μια παραφιλολογία που κάνει την αστρολογία απωθητική... κάθε φορά που ο καθένας μας ΖΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ δεν έχει καμιά σημασία ο θάνατος...

Ο χαρακτηρισμός "χτυπημένος" πλανήτης, "χτυπημένα σημεία" με απωθούν εξαιρετικά γιατί εκπέμπουν γκαντεμιά και μοιρολατρία...Προτιμάω να μιλάω για δύσκολες, δυσαρμονικές ή ακόμα καλύτερα παραγωγικές όψεις εφόσον είναι αυτές κυρίως που μας πιέζουν να εξελιχθούμε... Αν τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί είναι απευκταίοι οι προκαταλήψεις και η δαιμονοποίηση διαφόρων όψεων- που έχουν τις ρίζες τους στο μεσαίωνα- με εκνευρίζουν γιατί κάνουν την αστρολογία να μοιάζει με ρεσιτάλ σκοταδισμού και ανοησίας... Αν όλοι όσοι έχουμε δυσαρμονικές όψεις πεθαίναμε απο αιφνίδιο ή ξαφνικό θάνατο δεν θα είχαν μείνει ζωντανοί πολλοί άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη...Αντί να ψάχνουμε τον τρόπο και την ώρα που θα πεθάνουμε είναι πολύ καλύτερα όσο είμαστε ζωντανοί να ζήσουμε τη ζωή μας με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε γνωρίζοντας ότι χωρίς προκλήσεις και αντιξοότητες δεν καταφέρνουμε τίποτα...οι άνθρωποι είμαστε πολύ τεμπεληδες για να προχωρήσουμε χωρίς έντονη πίεση- χωρίς τις παραγωγικές όψεις δεν θα κάναμε καν το κόπο να βγούμε απο τη θάλασσα...

(εννοείται ότι ο labtec μου δίνει την ευκαιρία να αντιδράσω σε αυτό το μοιρολατρικό είδος "αστρολογίας" και δεν υπάρχει καμία προσωπική αιχμή...)