Η μέρα σου ξεκινά με τρελές ταχύτητες, διάθεση για καλές στιγμές, αίσθηση πως έχεις πετάξει από πάνω σου ένα βάρος ίσο με τριώροφη πολυκατοικία. Καθώς θα βραδιάζει προσέθεσε στην διάθεση σου πείσμα και ένταση σε θερμοκρασίες υψικαμίνου. Δεν θα βαρεθείς τουλάχιστον…

Όσο περισσότερο αντιστέκεσαι στις αλλαγές και τη φυσική φθορά των σχέσεων, τόσο λιγότερο αισθάνεσαι. Μόνο η αγάπη υπερβαίνει το χρόνο και για να αγαπηθείς πρέπει να μάθεις να αφήνεις και να αφήνεσαι. Αυτές τις μέρες ξέχνα το πριν και εστίασε στο τώρα.

Ναι, προφανώς καριέρα και κοινωνική ζωή δεν ταιριάζουν εύκολα – σιγά τα νέα! Όμως αυτές τις μέρες, αυτό το τετριμμένο πρόβλημα επανέρχεται πιο έντονο από ποτέ να εγκατασταθεί στην καθημερινότητα σου. Με δύο λόγια: υπερωρίες και τεράστιος εργασιακός φόρτος από τη μια, γκρίνια και νεύρα από φίλους ή/και τον/την σύντροφο σου από την άλλη.

Δουλειά, δουλειά, δουλειά… Όχι, δεν είναι ότι ξαφνικά έγινες ζώδιο της Γης. Είναι πως σήμερα νιώθεις αρκετά πεισμωμένος/η για να ζητήσεις την επιβεβαίωση, το μπράβο και την ικανοποίηση για τον κόπο που καταθέτεις στον εργασιακό σου χώρο. Είναι καταπληκτικό γιατί ακόμη κι έτσι κερδίζεις πόντους τόλμης και θέλησης! Και εις ανώτερα!

Ίσως δεν το καταλαβαίνεις ή δεν μπορείς να το ορίσεις ακριβώς με λόγια, αλλά βρίσκεσαι σε μια περίοδο συναισθηματικής κάθαρσης. Συναισθηματικό δηλητήριο βγαίνει από τον οργανισμό σου με τη μορφή αναμνήσεων, ονείρων, επαναπροσεγγίσεων ή αναπάντεχων συναντήσεων με το παρελθόν αυτές τις μέρες. Τελευταίες σταγόνες έμειναν πια... Μη κωλώσεις τώρα στο τέλος!

Δεν είναι ότι εντελώς ξαφνικά συνειδητοποιείς πως έχεις οικονομικά προβλήματα. Όμως σήμερα μοιάζουν να γιγαντώνονται και μαζί τους η ψυχολογική πίεση που αισθάνεσαι να σε πνίγει. Έχεις δύο λύσεις: 1) Δουλεύεις συνεχώς για να μην σκέφτεσαι, 2) συναναστρέφεσαι με φίλους/ες και απλά ξεχνιέσαι.

Αν το μυαλό σου κρατούσε λογαριασμό από τις υπερωρίες που το αναγκάζεις να εργάζεται, τότε κάποια στιγμή θα πρέπει να αιτηθεί άδεια μεγαλύτερη του ενός μήνα. Είτε γιατί αισθάνεσαι ότι πρέπει να αποκτήσεις τώρα περισσότερες γνώσεις, είτε γιατί θες να βρεις τρόπους για να κάνεις τη ζωή σου πιο πρακτική, το αποτέλεσμα είναι ένα: το πιέζεις στα άκρα!

Τι κι αν τελικά έφτασες σε άλλους προορισμούς από αυτούς που σχεδίαζες; Τι κι αν μεγαλώνεις και στην πορεία ξέφτισαν μερικά παιδικά όνειρα; Μέρες σαν τη σημερινή ανανεώνεις την συμφωνία που έχεις κάνει με τον εαυτό σου να συνεχίσετε μαζί με προορισμό το άγνωστο και την υπόσχεση πως δεν θα ζήσετε ποτέ αδιάφορα ό,τι κι αν συμβεί.

Κοίτα τώρα διλλήματα... Τώρα νιώθεις περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να γίνεις αυτόνομος/η και ανεξάρτητος/η όσο ποτέ άλλοτε, να αφήσεις πίσω κάθε συναισθηματικό ή ενοχικό δεσμό με το παρελθόν. Κι ενώ είσαι έτοιμος/η για απογείωση, έρχονται οι οικείοι σου (γονείς, σύντροφος) να σε βομβαρδίσουν με φοβίες και ανασφάλειες. Και το εκνευριστικότερο όλων; Αν το σκεφτείς λογικά, έχουν δίκιο...

Μήπως έχεις πάρει κάπου στην πορεία κάποια λάθος στροφή και πελαγοδρομείς χαμένος/η; Από πότε ο έρωτας (είτε είσαι σε σχέση, είτε την ψάχνεις) ήταν αφορμή για να υπολειτουργείς στην καθημερινότητα σου και να ψυχοπλακώνεσαι με τόνους συναισθηματικού μπετόν; Να αρχίσω να ανησυχώ ή το βλέπεις να σου περνάει σε λίγο;

«Τι κάνω εδώ πέρα, αποκλεισμένος/η από την ίδια βαρετή ρουτίνα; Γιατί δεν μαζεύω την βαλίτσα μου, να κατέβω στο κοντινότερο λιμάνι/αεροδρόμιο/ελικοδρόμιο και να εξαφανιστώ από όλους κι όλα για μερικούς μήνες;»… Μια παρατήρηση: το ξέρω πως ελάχιστα σε παρηγορεί, αλλά όλοι έχουμε νιώσει έτσι μια περίοδο της ζωής μας. Μια συμβουλή: αν μπορείς μην κάνεις την ίδια βλακεία με εμάς που παραμείναμε εδώ!

Δεν είναι ανόητο να καλύψεις τα συναισθηματικά σου διάκενα με αγορές, σπατάλες, έξοδα και δωράκια; Κι όμως, ακόμη κι αν μέχρι το τελευταίο σου εγκεφαλικό κύτταρο γνωρίζεις πως όντως έτσι είναι, είναι πρακτικά αδύνατο να αντισταθείς. Τουλάχιστον μην ξετινάξεις τους λογαριασμούς σου γιατί ρούχα/παπούτσια/CD/βιβλία/κτλ δεν μαγειρεύονται ούτε πληρώνουν τα κοινόχρηστα…