Τελειώνει ο χρόνος. Ευτυχώς οι μέρες μου κάνουν τη χάρη να μεγαλώνουν, και οι ώρες να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Δεν θα περιμένω κανέναν, τώρα.. Όποιος θέλει και όποιος προλάβει, οι υπόλοιποι θα κατέβουν εδώ. http://www.youtube.com/watch?v=OhlVBpEnjig 

Άνοιξη, Πειραιάς και Φοίβος... http://www.youtube.com/watch?v=QjN1iaTvNxc 

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μουκαλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοιτο πρόβλημά μου η υπερβολή μουκι ό,τι αργεί απάντηση να στείλειΑν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγοςτώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμαΑν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβοςΑν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένεκι αν δε στο ...

Μια γενική θολούρα. Νεύρα, μποτιλιάρισμα, προστριβές, συντριβές. Και όχι, δεν είναι η βροχή. Δύσκολος μήνας μπροστά.https://www.youtube.com/watch?v=UOQzn5jUYDQ 

Είναι αυτή πόλη που όταν δεν σε θέλει γίνεται από απελπιστικά μικρή, αχανής...Είναι αυτό που μια στο τόσο βρίσκεις ένα ζευγάρι μάτια που νιώθεις πως έχεις ξαναδεί και μετά τίποτα. Αυτό που όταν συναντηθείς με αυτό το βλέμμα ο χρόνος κυλάει ανάποδα για λίγο, αιωρείται γύρω σου και μετά σαν να πατάς ένα κουμπί η ρουτίνα σου ξαναρχίζει κανονικά. Είναι ...

θα ήθελα ένα σημάδι. Ευχαριστώ. https://www.youtube.com/watch?v=2vjPBrBU-TM 

Και δώσε μανιβέλα, και δώσε σιχτίρια στην ανηφοριά. Αλλά με χαμόγελο και χάρη γιατί είμαστε κιουρίες. Ανελέητος ο κρόνος στον 6ο, ή αλλιώς, τι καμτσίκι είναι αυτό γ@μώ τον εργασιακό μου μεσαίωνα! https://www.youtube.com/watch?v=g_hVhqw9c48 

και τι να γράφω τώρα. Τα λέει το κορίτσι καλύτερα.   https://www.youtube.com/watch?v=DAMM8JVbr8g

Βγες αγαπητέ μου από το ρημάδι το υποσυνείδητό μου!Στοίχειωσες πια! Μην με δεις να ξεμακραίνω, μην πάω να ανοίξω κανα παράθυρο να μπει κανένας άλλος, τσουπ και πετάγεσαι ωσάν την φιμωμένη!  Γαμώ το σύνδρομο του Μαρκορά και τα αξύριστα πηγούνια! Άι και σιχτίρ, την κουλτούρα μου μέσα! Υ.Γ. Να πάρεις τις χρυσές ανάποδες ομπρέλες και να τις βάλεις εκεί που ξέρεις! http://www.youtube.com/watch?v=nguCnVsqqbA 

Και μετά σου΄λένε για χαμένες γεννιές. Φως πουθενά.Κι εσύ να προσπαθείς να φτιάξεις ελπίδα από το σύννεφο.Κι ο έρωτας, αντί για καταφύγιο, να σου δίνει σύννεφα για να φτιάχνεις ελπίδες. Μέχρι να φυσήξει πάλι ο χρόνος και να χαθούν κι αυτές όπως η γεννιά σου.