Αγαπητέ-ή molinari,
έχεις απόλυτο δίκιο..κι εγώ ομοιοπαθούσα δίδυμοι με ωροσκόπο παρθένο...εγώ πλέον δεν πονάω νομίζω...το΄χω ξεπεράσει αυτό το στάδιο...από τις αρχές κιόλας της εισόδου του Κρόνου χώρισα, πόνεσα..ακόμα μέχρι τώρα διαψεύδονται όλες οι ελπίδες μου..όπως λέει και η εβδομαδιαία πρόβλεψη του ζωδίου μου..ο Κρόνος μας γκαντεμιάζει...τα σχετικά με τα επαγγελματικά πάνε σαν χελώνα και αγχωτικά..αλλά ξέρεις τι σκέφτομαι...ότι αν έχεις πιάσει πάτο...δεν υπάρχει πιο κάτω..όπως λέει και γνωστό άσμα..δλδ ''δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερη''...πλέον..τα περιμένω ΟΛΑ να συμβούν!!!Δε θα μου κάνει εντύπωση...ωστόσο δε μένω με σταυρωμένα χέρια..αγωνίζομαι για τα ιδανικά μου..γι΄αυτά που ακόμα πιστεύω ως ιδανικά..και για τα όνειρα μου!!..γιατί ακόμα και αν με ''ακρωτηρίασε'' ο Κρόνος, δε μου στέρησε τη δύναμη -ακόμα!- να ονειρεύομαι και να ελπίζω..ότι στο τέλος θα φανεί το -ρημάδι!- το ουράνιο τόξο...όταν ήμουν μικρό παιδάκι ήμουν ένα χαρούμενο, ζωντανό παιδάκι...ψάχνω μέσα μου να ξαναβρώ αυτό το ''χαμένο'' παιδάκι!...και κάπου υπάρχει!!Είμαι σίγουρη γι΄αυτό!..υπάρχει ακόμα η σθεναρή ψυχή μου που ανθίσταται σε κάθετι κακό, που αναμένει για το όμορφο...για την άνοιξη που θα΄ρθει!!!...Συγγνώμη, ξέφυγα λίγο...μέπιασε το ποιητικό μου βραδιάτικα!!χιχι...Θέλω να πω σε όλα τα παρθενάκια και στους απανταχού ''πονεμένους'' ότι εμείς κάνουμε τη μοίρα μας...εμείς έχουμε το ψυχικό σθένος και θα ξανασηκωθούμε πέρα από κάθε Κρόνο...να προσπαθούμε να χαμογελάμε λίγο και όλα θα πάνε καλύτερα!!!...Όπως είχε πει κι ο Μέγας Δάσκαλος, Αριστοτέλης...''Η πιο χαμένη μέρα είναι αυτή που δε γέλασα''...keep that in mind
Φιλάκια!
ποτέ ξανά!
έχεις απόλυτο δίκιο..κι εγώ ομοιοπαθούσα δίδυμοι με ωροσκόπο παρθένο...εγώ πλέον δεν πονάω νομίζω...το΄χω ξεπεράσει αυτό το στάδιο...από τις αρχές κιόλας της εισόδου του Κρόνου χώρισα, πόνεσα..ακόμα μέχρι τώρα διαψεύδονται όλες οι ελπίδες μου..όπως λέει και η εβδομαδιαία πρόβλεψη του ζωδίου μου..ο Κρόνος μας γκαντεμιάζει...τα σχετικά με τα επαγγελματικά πάνε σαν χελώνα και αγχωτικά..αλλά ξέρεις τι σκέφτομαι...ότι αν έχεις πιάσει πάτο...δεν υπάρχει πιο κάτω..όπως λέει και γνωστό άσμα..δλδ ''δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερη''...πλέον..τα περιμένω ΟΛΑ να συμβούν!!!Δε θα μου κάνει εντύπωση...ωστόσο δε μένω με σταυρωμένα χέρια..αγωνίζομαι για τα ιδανικά μου..γι΄αυτά που ακόμα πιστεύω ως ιδανικά..και για τα όνειρα μου!!..γιατί ακόμα και αν με ''ακρωτηρίασε'' ο Κρόνος, δε μου στέρησε τη δύναμη -ακόμα!- να ονειρεύομαι και να ελπίζω..ότι στο τέλος θα φανεί το -ρημάδι!- το ουράνιο τόξο...όταν ήμουν μικρό παιδάκι ήμουν ένα χαρούμενο, ζωντανό παιδάκι...ψάχνω μέσα μου να ξαναβρώ αυτό το ''χαμένο'' παιδάκι!...και κάπου υπάρχει!!Είμαι σίγουρη γι΄αυτό!..υπάρχει ακόμα η σθεναρή ψυχή μου που ανθίσταται σε κάθετι κακό, που αναμένει για το όμορφο...για την άνοιξη που θα΄ρθει!!!...Συγγνώμη, ξέφυγα λίγο...μέπιασε το ποιητικό μου βραδιάτικα!!χιχι...Θέλω να πω σε όλα τα παρθενάκια και στους απανταχού ''πονεμένους'' ότι εμείς κάνουμε τη μοίρα μας...εμείς έχουμε το ψυχικό σθένος και θα ξανασηκωθούμε πέρα από κάθε Κρόνο...να προσπαθούμε να χαμογελάμε λίγο και όλα θα πάνε καλύτερα!!!
Φιλάκια!