Όχι μη το φανταστείς, γιατί στη συνέχεια μπορεί να σε έβαζε και στην
χρονοβόρα διαδικασία να σκεφτείς πως μπορεί να αισθάνεται αυτό το
κορίτσι απέναντι στο διαζύγιο των δικών της, στην αγάπη που ψάχνει
διακαώς να βρει ( ίσως επειδή δεν ένιωσε την αποδοχή των δικών της; ) Κι
ένα σωρό άλλα μπερδεμένα συναισθήματα, σκέψεις, ανασφάλειες (που όλοι
είχαμε σε αυτην την ηλικία) που μπορεί να την έφτασαν να τα βλέπει όλα
τόσο ψυχρά επίσης χρονοβόρα.................
sgouromallousa δεν ξεπαρθενιαστικα (!)
Είμαι φτηνή μάλλον.
Μα όχι τόσο για να δώσω κάτι που μόνο μια φορά θα μπορέσω να δώσω σε κάποιον σε έναν άνθρωπο που αγάπησα πολύ αλλά με πόνεσαι και τώρα δεν αισθάνομαι τιποτα για αυτον!
Προφανώς πιστεύω ακόμα στην γαμημένη αγάπη.
κι εγώ χάρηκα πολύ για τη γνωριμία...
έχω να πω ότι αυτό που έκανες (να μας εκθέσεις τη ζωή σου) θέλει πολύ θάρρος, ειδικά εδώ που το ξεκατίνιασμα πάει σύννεφο και τα προσωπικά δεδομένα γίνονται πουτάνα έτσι για πλάκα, για να βγάλει ο κάθε πονεμένος τ' απωθημένα του ...
θα σε παρακαλέσω να μη ξαναχαρακτηρίσεις τον εαυτό σου "φτηνή" γιατί είναι βαριά κουβέντα για ένα κορίτσι 15 χρονών που δε κάνει τίποτα άλλο από το να αναζητά την αγάπη (όπως κάνουμε άλλωστε όλοι ανεξάρτητα από ηλικία), ναι ίσως το κάνεις με το λάθος τρόπο, αλλά και ποιος ξέρει άραγε τον σωστό?!!!
.... Κλαίρη, με λένε Μανίνα είμαι 33 και ποτέ όταν έγραφες σαν ΛΟΠ δεν έδωσα πολύ σημασία σε αυτά που έγραφες...γιατί έλεγα έλα μωρέ η έφηβη σε ένα μήνα θα κλαίει για άλλον.
Λοιπόν καλό γίδι είμαι κ εγώ...οι γονείς μου είχαν απαίσια σχέση, χώρισαν κ ο απών μπαμπάς μου πέθανε όταν ήμουν ένα χρόνο μεγαλύτερη από εσένα. Στην εφηβεία μου κ στην ενήλικη ζωή μου έκανα πολλά από αυτά που περιγράφεις ή και άλλα. Όταν πονάμε μέσα μας κ ο πόνος δεν έχει πρόσωπο..θέλουμε να μας τιμωρήσουμε λίγο ακόμα & για αυτό επιλέγουμε να ασχολούμαστε με φαύλες καταστάσεις, να διακινδυνεύουμε & να προκαλούμε, να μειώνουμε τον εαυτό μας.
Μετά από 32 χρόνια ζωής κατάλαβα ότι όταν η αγάπη δεν σου δίνεται απλόχερα από μικρό...η σκέψη, οι πράξεις, τα συναισθήματα κάνουν ατέλειωτα ταξίδια από τον βούρκο μέχρι τον ουρανό κ πάλι πίσω, μέχρι να καταλάβεις τι σημαίνει αγαπάω τον Εαυτό μου, με αγαπάει ο Άλλος, αγαπάω τον Άλλον ... και ακόμα μαθαίνω... τα λάθη που έκανα αμέτρητα...οι άντρες που ερωτεύτηκα σαν ιδέα κ μόνο πολλοί... οι δοκιμές στο σεξ επίσης πολλές...για να φτάσω κάποια στιγμή να καταλάβω πως αυτό που μετράει είναι 2 ζευγάρια μάτια που σε κοιτάνε με αγάπη. Αυτά τα μάτια μπορεί να είναι της μάνας σου, της φίλης σου, της γιαγιάς σου, του έρωτα σου, ενός φίλου..και κυρίως τα δικά σου...να κοιτάς τον εαυτό σου με αγάπη κ να του προσφέρεις μόνο αγάπη..
Αν θα περάσει λίγο καιρός ακόμα θα νιώσεις πως κ οι γονείς σου και άλλοι που μπαίνουν στην ζωή σου, είναι άνθρωποι με αδυναμίες κ τα λάθη, όπως εσύ, αν μπορέσεις να το κατανοήσεις ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες κ ανασφάλειες τότε θα μπορέσεις να συγχωρέσεις, να κατανοήσεις...να προχωρήσεις...
αυτά που γράφονται μου φαίνονται λίγα κ χαζά...πολύ λίγα για 15 χρόνια ή 33.... να ακολουθήσεις το μονοπάτι που θες... να σε αγαπήσεις!
Θες ψυχολογική υποστήριξη. Τίποτε κακό, απλά έχεις μπερδέψει πραγματικότητες και συναισθήματα. Αν απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο,θα αρχίσεις να διαχωρίζεις βασικά στοιχεία μέσα σου. Αν όχι, θα κυνηγάς μια ζωή ανεμόμυλους. Η ισορροπία έρχεται ιόταν την καλούμε, εσύ όμως τη διώχνεις. ΄Θα το ξαναπώ( αν μιλάω σε πρόσωπο πραγματικό) χρειάζεσαι βοήθεια απο κάποιον ειδικό, ούτε απο σαιτ, ούτε απο παρέες. Αν δεν καταλαβαίνεις τη κρισιμότητα είναι κρίμα, αν πάλι σου περνάει μια ιδέα, τότε μίλησε στους γονείς σου να σε παραπέμψουν κάπου, γιατί πολύ αμφιβάλλω πως κι εκείνοι μπορούν απο μόνοι τους να βοηθήσουν.
manini συμφωνώ μαζί σου, ένα ζευγάρι μάτια και ένα ζευγάρι χέρια να σε κρατήσουν χρειάζονται..
jeiji μπορεί να σου πάρει λίγο χρόνο να ξεμπερδέψεις το κουβάρι μέσα σου, ακόμα κι αν ζητήσεις τη βοήθεια ενός ειδικού- ενός ψυχολόγου , δεν είναι κακό- αλλά θα καταφέρεις να ισορροπήσεις και να δεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση .. Πίστεψέ με θα γλυτώσεις πολύτιμα χρόνια από τη ζωή σου, κι είσαι ακόμα στην αρχή της
Στέκομαι πολύ υπέρ της φιλίας κ της αγάπης που κερδίζεις μέσα από αυτήν.
Για εμένα, μετά από χαστούκια που έφαγα, μπόρεσα κ δημιούργησα σχέσεις φιλίας/οικογένειας κ ύστερα επειδή ταυτοποίησα την αγάπη μέσα από αυτή την σχέση, βρήκα τρόπο να διακρίνω την αγάπη που υπάρχει στην οικογένεια μου.
Κάποια πράγματα μας χαρίζονται & κάποια πράγματα τα κερδίζουμε με προσπάθεια......
ο καθένας με τον δρόμο του....
Εχεις δίκιο, είναι περίεργη φάση η εφηβεία, προσπάθείς να βρεις ποιος εισαι , να καθορίσεις τον εαυτο σου ..Πολλές φορές ο/η έφηβος με τη συμπεριφορά του προσπαθεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον του γονιού να τον κάνει να ασχοληθεί μαζί του/της .... το έχω δει και με διαζευγμένους γονείς το σενάριο, και με γονείς που είναι μαζί- απλά δεν είναι παρόντες στο μεγάλωμα των παιδιών τους ..
Τα παιδιά είναι παιδιά , εννοείται οτι θα κάνεις βλακείες,-εδώ οι ενήλικες κάνουμε χονδροειδέστατες πατάτες - δεν είναι ανάγκη όμως να φτάσει κανείς στα άκρα, γιατί κάποια πράγματα δε διορθώνονται...............
Δηλαδή η παραπάνω ιστορία , αυτό που σας λέει είναι πως το α΄μοιρο το κοριτσάκι ερωτεύτηκε 10 φορές, έπαιξε, γέλασε και διανύει περίοδο εφηβικού ξεσπάσματος; Γιατί εμένα μου λέει άλλα πράγματα. Κι αυτά δεν τα λύνεις μόνος σου. Η εφηβεία είναι περίεργη για όλους. Για κάποιους όμως που κουβαλούν οικογενειακά προβλήματα και βάρη είναι δυσβάσταχτη και το χειρότερο είναι πως το αγνούν ή αδυνατούν να βρουν ανθρώπους να τους στηρίξουν. Συμβουλές μέσα απο σαιτ και παρέες προσωπικά, είναι σαν παρηγοριά στον άρρωστο. Δε νομίζω πως χρειάζεται παρηγοριά, ούτε πάλι θεωρώ πως διανύει μια συμβατη εφηβεία, ωριμότητα χρειάζεται, κατεύθυνση και στηρίγματα πρώτα απο τον εαυτό της και μετά απο τους άλλους.Κάποιος όμως πρέπει πρώτα να της χτίσει μια προσωπικότητα με κάποια θεμέλια, γιατί προς το παρόν είναι φτερό στον άνεμο. Κι αφήστε τα ερωτεύσου «δώσου», « ζήσε». Γιατί όταν θα σπάσει τα μουτρα της έσεις θα έχετε αποχωρήσει απο την οθόνη του υπολογιστή..
Όλοι είμαστε μόνοι, φτερό στον άνεμο, όπως λες...κ αρκετοί περάσαμε από σκατά..κάπου τον γκρεμίσαμε & κάπου τον ξαναχτίσαμε τον εαυτό μας..κ όταν σου έρχεται λαχείο τέτοιος δρόμος φτάνεις ως κ ενηλίκας να σε αναζητείς.
Όμως από την άλλη ποιος είναι ο ενήλικας που δεν αναζητεί τον εαυτό του ως τα γεράματα?
εννοείται πως δεν θα μάστε μαζί της όταν θα ξαναφάει τα μούτρα της ή θα ζήσει μια ευτυχισμένη στιγμή ... δεν δίνουμε οδηγίες προς ναυτιλομένους.
Επίσης επικύνδινο θεωρώ να συμβουλεύετε ένα 15χρονο άτομο να επισκευθεί ψυχολόγο, από ένα κείμενο κ μόνο ....
Προσωπικά προτείνω να προσεγγίσει την οικογένεια της κ κάποιον μεγαλύτερο που εμπιστεύεται.
Τους ψυχολόγους δεν τους δέχτηκα ποτέ μου ως είδος , όχι γιατί δεν υπήρχε ποτέ λόγος επίσκεψης, αλλά γιατί τα ηθικά μου διλλήματα και οι αναρωτήσεις μου στη ζωή, ξεκινούσαν απο μια στέρεη βάση. Σαν να λέμε πως δεν ξεκίνησα το σχολείο απο το Λύκειο. Έσπασα τα μούτρα μου χιλιάδες φορές, κατέρρευσα, αλλά υπήρξαν θεμέλια στα πόδια μου και ρίζες που μου χαρίστηκαν στη ζωή και δεν με άφησαν να γύρω στο πλάι ή να το βάλω στα πόδια. Κάποτε , και να με θυμηθείς γι\'αυτό, στις εταιρίες και πολυεθνικές θα κρατη΄σουν μονάχα τα υπαλληλικά τεστ συναισθηματικής νοημοσύνης και τίποτε άλλο. Τα υπόλοιπα προσόντα χτίζονται, η συναισθηματική νοημοσύνη ποτέ. Κι επειδή το ανέφερε, πως της είπαν πωςκατ έχει, απο το κείμενό της το αντίθετο φαίνεται. Αυτός είναι ο λόγος που ανατρέπω την αφοριστική μου συμπεριφορά απέναντι σε ψυχολόγους, σε κρίσιμες περιπτώσεις , που όπως λες δεν τις γνωρίζω απόλυτα, αλλά εαν είναι αληθινή σε συνδυασμό με τις εφηβικές ορμόνες δεν σε κάνουν απλά να σπάσεις τα μούτρα σου. Σε στέλνουν απλά στο διάολο. Κι ο διάολος δεν επιδέχεται αποτοξίνωση. Μεταφορικά.
ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΛΟΠ (magneto.skark.hesg χαρηκα για την γνωριμια)
(τα αστεράκια για το τραγούδι)
πραγματικα ολα θα ηταν διαφορετικα για ολους ..αν καθενας μας εδινε στον αλλο αυτο που περιμενει να του δωσουν!
Αλλα άκου : ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ!!
μικρό!
Κατάντια για μένα αλλα ως φαινεται πολυ προχω για αλλους.
Ειλικρινα δεν θα θελα να φανταστω πως αισθανθηκε ο πατερας σου.
χρονοβόρα διαδικασία να σκεφτείς πως μπορεί να αισθάνεται αυτό το
κορίτσι απέναντι στο διαζύγιο των δικών της, στην αγάπη που ψάχνει
διακαώς να βρει ( ίσως επειδή δεν ένιωσε την αποδοχή των δικών της; ) Κι
ένα σωρό άλλα μπερδεμένα συναισθήματα, σκέψεις, ανασφάλειες (που όλοι
είχαμε σε αυτην την ηλικία) που μπορεί να την έφτασαν να τα βλέπει όλα
τόσο ψυχρά επίσης χρονοβόρα.................
Είμαι φτηνή μάλλον.
Μα όχι τόσο για να δώσω κάτι που μόνο μια φορά θα μπορέσω να δώσω σε κάποιον σε έναν άνθρωπο που αγάπησα πολύ αλλά με πόνεσαι και τώρα δεν αισθάνομαι τιποτα για αυτον!
Προφανώς πιστεύω ακόμα στην γαμημένη αγάπη.
συμφωνώ με ROV!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! σε 15 τα καλύτερα.....!!!!!
Και πάντα με ΣΤΥΛ και Φαντασία [και condoms
κι εγώ χάρηκα πολύ για τη γνωριμία...
έχω να πω ότι αυτό που έκανες (να μας εκθέσεις τη ζωή σου) θέλει πολύ θάρρος, ειδικά εδώ που το ξεκατίνιασμα πάει σύννεφο και τα προσωπικά δεδομένα γίνονται πουτάνα έτσι για πλάκα, για να βγάλει ο κάθε πονεμένος τ' απωθημένα του ...
θα σε παρακαλέσω να μη ξαναχαρακτηρίσεις τον εαυτό σου "φτηνή" γιατί είναι βαριά κουβέντα για ένα κορίτσι 15 χρονών που δε κάνει τίποτα άλλο από το να αναζητά την αγάπη (όπως κάνουμε άλλωστε όλοι ανεξάρτητα από ηλικία), ναι ίσως το κάνεις με το λάθος τρόπο, αλλά και ποιος ξέρει άραγε τον σωστό?!!!
Magneto αρχιζω να πιστευω πολυ αγρια οτι εχεις δικιο.
Ρωτα την Μαγκνετο που εχουμε φαει και 4Ο ταψια σπανακοπιτες παρεα
Μαγκ είναι ωραίος ο καρχαριούλης;;;
Άσ\'το καλύτερα!
Σχωρέστε με, είναι το πλύμουθ τόονικ
Καλημέρα κ πρόσεχε το Ποσειδώνα σου
Λοιπόν καλό γίδι είμαι κ εγώ...οι γονείς μου είχαν απαίσια σχέση, χώρισαν κ ο απών μπαμπάς μου πέθανε όταν ήμουν ένα χρόνο μεγαλύτερη από εσένα. Στην εφηβεία μου κ στην ενήλικη ζωή μου έκανα πολλά από αυτά που περιγράφεις ή και άλλα. Όταν πονάμε μέσα μας κ ο πόνος δεν έχει πρόσωπο..θέλουμε να μας τιμωρήσουμε λίγο ακόμα & για αυτό επιλέγουμε να ασχολούμαστε με φαύλες καταστάσεις, να διακινδυνεύουμε & να προκαλούμε, να μειώνουμε τον εαυτό μας.
Μετά από 32 χρόνια ζωής κατάλαβα ότι όταν η αγάπη δεν σου δίνεται απλόχερα από μικρό...η σκέψη, οι πράξεις, τα συναισθήματα κάνουν ατέλειωτα ταξίδια από τον βούρκο μέχρι τον ουρανό κ πάλι πίσω, μέχρι να καταλάβεις τι σημαίνει αγαπάω τον Εαυτό μου, με αγαπάει ο Άλλος, αγαπάω τον Άλλον ... και ακόμα μαθαίνω... τα λάθη που έκανα αμέτρητα...οι άντρες που ερωτεύτηκα σαν ιδέα κ μόνο πολλοί... οι δοκιμές στο σεξ επίσης πολλές...για να φτάσω κάποια στιγμή να καταλάβω πως αυτό που μετράει είναι 2 ζευγάρια μάτια που σε κοιτάνε με αγάπη. Αυτά τα μάτια μπορεί να είναι της μάνας σου, της φίλης σου, της γιαγιάς σου, του έρωτα σου, ενός φίλου..και κυρίως τα δικά σου...να κοιτάς τον εαυτό σου με αγάπη κ να του προσφέρεις μόνο αγάπη..
Αν θα περάσει λίγο καιρός ακόμα θα νιώσεις πως κ οι γονείς σου και άλλοι που μπαίνουν στην ζωή σου, είναι άνθρωποι με αδυναμίες κ τα λάθη, όπως εσύ, αν μπορέσεις να το κατανοήσεις ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες κ ανασφάλειες τότε θα μπορέσεις να συγχωρέσεις, να κατανοήσεις...να προχωρήσεις...
αυτά που γράφονται μου φαίνονται λίγα κ χαζά...πολύ λίγα για 15 χρόνια ή 33.... να ακολουθήσεις το μονοπάτι που θες... να σε αγαπήσεις!
Όχι τίποτα άλλο, να μη μείνουμε και με την απορία..
jeiji μπορεί να σου πάρει λίγο χρόνο να ξεμπερδέψεις το κουβάρι μέσα σου, ακόμα κι αν ζητήσεις τη βοήθεια ενός ειδικού- ενός ψυχολόγου , δεν είναι κακό- αλλά θα καταφέρεις να ισορροπήσεις και να δεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση .. Πίστεψέ με θα γλυτώσεις πολύτιμα χρόνια από τη ζωή σου, κι είσαι ακόμα στην αρχή της
η εφηβεία σπάνια είναι εύκολη, δεν ξέρεις τι να αποδώσεις πρώτα πρώτα στην εφηβεία.....
Ας λύναμε πρώτα οι ενήλικες τα προβλήματα μας με ή χωρίς ειδικό...
Είμαι περισσότερο υπέρ, της αγάπης, της ειλικρινής συζήτησης, της αλήθειας κ της εσωτερικής αναζήτησης...
Για εμένα, μετά από χαστούκια που έφαγα, μπόρεσα κ δημιούργησα σχέσεις φιλίας/οικογένειας κ ύστερα επειδή ταυτοποίησα την αγάπη μέσα από αυτή την σχέση, βρήκα τρόπο να διακρίνω την αγάπη που υπάρχει στην οικογένεια μου.
Κάποια πράγματα μας χαρίζονται & κάποια πράγματα τα κερδίζουμε με προσπάθεια......
ο καθένας με τον δρόμο του....
Τα παιδιά είναι παιδιά , εννοείται οτι θα κάνεις βλακείες,-εδώ οι ενήλικες κάνουμε χονδροειδέστατες πατάτες
Όμως από την άλλη ποιος είναι ο ενήλικας που δεν αναζητεί τον εαυτό του ως τα γεράματα?
εννοείται πως δεν θα μάστε μαζί της όταν θα ξαναφάει τα μούτρα της ή θα ζήσει μια ευτυχισμένη στιγμή ... δεν δίνουμε οδηγίες προς ναυτιλομένους.
Επίσης επικύνδινο θεωρώ να συμβουλεύετε ένα 15χρονο άτομο να επισκευθεί ψυχολόγο, από ένα κείμενο κ μόνο ....
Προσωπικά προτείνω να προσεγγίσει την οικογένεια της κ κάποιον μεγαλύτερο που εμπιστεύεται.