ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΔΥΝΑΜΗ..
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ , ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΠΡΑΓΜΑ....
ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ, ΕΝΑ ΧΑΔΙ ΚΑ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ....
σαχλαμπουρίζεις το βράδυ στο dome και το πρωί πηγαίνεις για μια εξέταση αίματος εντελώς ρουτίνας...έτσι για την πλάκα...καλοκαίρι έρχεται...κτλ..κτλ..
και γεμίσει η συριγγα και μετά από λίγο πεφτεις,γυρίζουν τα μάτια βγαίνουν οι αφροί απο το στόμα και παθαίνεις το επεισόδιο...
συνέρχεσαι ή νομίζεις ότι συμβαίνει αυτό όχι για να επανέλθεις πίσω ...μάλλον για να γίνει το παιχνίδι ζωής θανατου.... τι θα αποφασιστεί η αποφασίσεις(?)...αλλά δεν έχεις πει ΄γειά¨ στον σημαντικό άνθρωπο της ζωής σου και πως να μείνεις σε κάτι ωραίο φωτεινό και λαμπερό...και ζεστο...οχι πρέπει να πεις έστω ένα γεια... και αφήνεις αυτη την προοπτική του ωραιου και γυρίζεις πίσω.
αυτή ήταν η χθεσινή μου μέρα power...
τα χερια μου τώρα όλο μελανιες απο τα τριπύματα των εξετάσεων,διαροιες απο αυτά που μου δίνουν να πιω βαρυ το κεφαλι από αξονικές και εγκεφαλογραφήματα...αλλά έπρεπε πρωτα να χαιρετήσω.
μπορεί να φωνάζανε γιατροί και νοσοκομοι ..φευγει ..φευγει ..αλλά εγω δεν έφυγα,δεν είχα προλάβει να πω γεια και ήθελα πολυ να πω....κάποια άλλη φορά ..
αυτη ήταν η χθεσινή μου μέρα power...και αυτή είναι η σημερινή μου
λοιπόν κορίτσια δεν ξέρω τί έγινε. είδα το post του power. δεν απάντησα όπως και ζήτησε, και τώρα βλέπω αυτό. ελπίζω να είναι ο πρώτος πανικός όταν σπάει η ρουτίνα και να είναι όλα περαστικά.
όσο για τη milele σε μιά αιμοληψία είχε πάθει κάτι ανάλογο ο γιός μου και το έψαξα, μάλλον λένε ήταν στρες μετά από φόβο που δεν ήταν συνειδητοποιημένος.
κουδουνάκια είναι. γιατί ξεχνάμε τα αυτονόητα. δεν εννοώ βέβαια να ζούμε κάτω από το φόβο του πότε, αλλά να θυμόμαστε όσο πιό συχνά μπορούμε να εκτιμάμε αυτό που έχουμε.
Power...na exeis power estw k twra...
Deixe poso agapas thn aderfh sou estw k twra...pote den einai polu arga...gia ena s'agapw, ena syggnwmh, mia agkalia, ena xadi...k ayth tha katalabei...
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ
ΔΥΝΑΜΗ..
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ , ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΠΡΑΓΜΑ....
ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ, ΕΝΑ ΧΑΔΙ ΚΑ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ....
και γεμίσει η συριγγα και μετά από λίγο πεφτεις,γυρίζουν τα μάτια βγαίνουν οι αφροί απο το στόμα και παθαίνεις το επεισόδιο...
συνέρχεσαι ή νομίζεις ότι συμβαίνει αυτό όχι για να επανέλθεις πίσω ...μάλλον για να γίνει το παιχνίδι ζωής θανατου.... τι θα αποφασιστεί η αποφασίσεις(?)...αλλά δεν έχεις πει ΄γειά¨ στον σημαντικό άνθρωπο της ζωής σου και πως να μείνεις σε κάτι ωραίο φωτεινό και λαμπερό...και ζεστο...οχι πρέπει να πεις έστω ένα γεια... και αφήνεις αυτη την προοπτική του ωραιου και γυρίζεις πίσω.
αυτή ήταν η χθεσινή μου μέρα power...
τα χερια μου τώρα όλο μελανιες απο τα τριπύματα των εξετάσεων,διαροιες απο αυτά που μου δίνουν να πιω βαρυ το κεφαλι από αξονικές και εγκεφαλογραφήματα...αλλά έπρεπε πρωτα να χαιρετήσω.
μπορεί να φωνάζανε γιατροί και νοσοκομοι ..φευγει ..φευγει ..αλλά εγω δεν έφυγα,δεν είχα προλάβει να πω γεια και ήθελα πολυ να πω....κάποια άλλη φορά ..
αυτη ήταν η χθεσινή μου μέρα power...και αυτή είναι η σημερινή μου
όσο για τη milele σε μιά αιμοληψία είχε πάθει κάτι ανάλογο ο γιός μου και το έψαξα, μάλλον λένε ήταν στρες μετά από φόβο που δεν ήταν συνειδητοποιημένος.
Deixe poso agapas thn aderfh sou estw k twra...pote den einai polu arga...gia ena s'agapw, ena syggnwmh, mia agkalia, ena xadi...k ayth tha katalabei...