20.20 σήκωσα το βλέμμα από την οθόνη του υπολογιστή και είδα ένα ολόγιομο ροζ φεγγάρι να στέκεται αυθάδικα εμπρός στην μπαλκονόπορτά μου. Πρώτη φορά είδα ροζ φεγγάρι. Σίγουρα κάτι θα σημαίνει. Κάτι θα φέρει αυτό το ροζ φεγγάρι, κι ελπίζω να φέρει κάτι καλό... Όσες φορές το είδα να ανατέλει κόκκινο έγινε σεισμός (κυριολεκτικά).
  Τώρα πια το ρολοι του υπολογιστή δείχνει 21.40. Στη δεξιά πλευρά του μπαλκονιού μου, κάτω από το κουτί της σειρήνας του συναγερμού, έχουν φωλιά ένα ζευγάρι νυχτερίδες. Εχουν ξεσαλώσει απόψε. Πετάνε όμορφα και οι δυο μαζί σα να χορεύουν. Είναι ένα γοητευτικό ζευγάρι κατοικιδίων για μένα. Τους αρέσει να κάνουν γύρω μου μια στροφή και μετά μια μεγάλη βουτια στον κήπο! Πρώτη φορά είδα νυχτερίδα στη ζωή μου πριν πέντε χρόνια στο εξοχικό μου, 100χλμ. έξω από την Αθήνα. Τότε είχαν την φωλιά τους σε μια υδροροή του μεγάλου μπαλκονιού, ακριβώς πάνω από την πολυθρόνα που καθόμουν και χάζευα τη θάλασσα...Πολλές φορές στάθηκαν η μοναδική μου παρέα,για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αυτές και κάτι αλεπουδάκια που είχαν συνηθήσει κάθε απόγευμα στις 7.30 να τα φωνάζω στον κήπο και να τα ταϊζω σκυλοτροφή.
  Το σπίτι που ζω τώρα, κατοικήθηκε για πρώτη φορά τέλη Ιανουαρίου. Αρχές Φλεβάρη είδα τα "σημάδια" των νυχτερίδων στο μπαλκόνι μου. "Είναι οι δικές μας !" είπα στον άντρα μου, κι εκείνος γέλασε... Κι όμως όταν πήγαμε στο εξοχικό, για πρώτη φορά μετά την μετακόμιση, δεν υπήρχαν πια νυχτερίδες, κι ας υποτίθεται ότι προτιμούν τα έρημα σπίτια...
  Πάλι, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, μόνη μου βλέπω την πανσέληνο απόψε...παρέα με τις νυχτερίδες μου και τους σκύλους μου, και εκείνη την ανάλυση που περιμένει ο καλός μου με mail ως αύριο το πρωί και δεν μπορώ να τελειώσω με τίποτα... Λέτε αν του πω πως φταίει η πανσέληνος απόψε που ήταν ροζ, να με πιστέψει...?!