Δεν γίνεται να δω κάτι σχετικό με αυτή την τριλογία κ να μην χτυπάω παλαμάκια μέσα μου!
Πόσα μπράβο για αυτούς τους 3 ανθρώπους που μείνανε πιστοί σε αυτή την ιδέα και την ολοκληρώσανε τόσο τόσο αληθινά & με τόσο αγάπη;
Πολλά πολλά πολλά μπράβο!
before sunrise, before sunset και before midnight παιδιά!
Από τις ωραιότερες ταινίες του είδους, χωρίς μελόδραμα και happy endings. Ρεαλιστική παρουσίαση μιας όμορφης ιστορίας δύο ανθρώπων που τους ενώνει η διάθεση για επικοινωνία και ανταλλαγή ιδεών. Αλλά δείτε τις πρώτα και πείτε μας κι εσείς.....!
Κι όπως είπε και η manini, ο Ithan Hawke και η Julie Delpy συνέβαλαν στο σενάριο μαζί με τον σκηνοθέτη, προσθέτοντας προσωπικά τους κομμάτια!
Οι ιστορίες ξετυλίγονται σε πραγματικό χρόνο, καθώς τα τρία μέρη της ταινίας εκτυλίσσονται σε διαφορετικές ηλικίες τόσο για τους δύο πρωταγωνιστές όσο και για τους χαρακτήρες τους.
Κάπως ανάλατο...; άγευστο...; Δεν ξέρω... Ίσως να μην ήμουν στο ανάλογο mood...
Δεν το ξαναεπιχείρησα πάντως...
Άσε που όλο αυτό το ψυχαναγκαστικό "θα μαστε εδώ και μετά από δέκα χρόνια για να γυρίσουμε το sequel και να δούμε πως γεράσαμε" διαφωνεί έντονα με τον Ουρανό μου.
Είναι από αυτά τα "talkie" movies... Στην αρχή θέλουν υπομονή... Αν τις συνηθίσεις, είναι απολαυστικές! Ένα άλλο που μ'αρέσει λέγεται "Copie Conforme", παίζει η Juliette Binoche.
donantonio, τι να σε πω, γουστα ειναι αυτα...εισαι και κριαρι, βαριεσαι ευκολα γενικα!
Παντως οσον αφορα το ψυχαναγκαστικο του θεματος, δεν παιζει κατι τετοιο, γιατι τα sequel προεκυψαν αυθορμητα...με το περασμα του χρονου ενιωσαν την αναγκη να το συνεχισουν, δεν ηταν προκαθορισμενο...
Και πίστεψέ με, Don, αυτή είναι μόνο ανάμεσα σε κουλτούρα και Χόλλυγουντ...
Αν μπεις στην κουλτούρα... φοβάμαι θα κόψεις φλέβα. :/
Εκτός αν βέβαια δεις κάτι σαν το Nymphomaniac, εκεί μπορεί να περάσεις και καλά - εγώ δεν τρελάθηκα για το σεξάκι και το ξύλο, αλλά πάλι για... το μπλα μπλα!!! κ@λους και... να μην πω τι άλλο... βλέπουμε κ αλλού, όχι μόνο στον Τρίερ!
Aries, την έχω περάσει τη φάση με την κουλτούρα, αλλά, περνώντας τα χρόνια, έπηξα από τα βαθυστόχαστα και τα βαριά που, λίγο χάλια να είσαι, σε βυθίζουν ακόμα πιο πολύ...
Τώρα, θέλω απλά να ευχαριστιέμαι μία ταινία και ανακαλύπτω ότι ακόμα και πιο απλές ταινίες, ακόμα και αυτό που πριν μερικά χρόνια θα θεωρούσα "αμερικανιά" και δε θα θα πλησίαζα, έχουν αρκετά νοήματα να σου δώσουν, όπως η Κρυφή ζωή του Γουόλτερ Μίτι, για να δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα.
Και εννοείται ότι η αγάπη για τον καλό κινηματογράφο και τους κλασικούς, Γκοντάρ, Τρυφό κλπ δε σβήνει
Σκέφτηκα μία ταινία να προτείνω, τις προάλλες, θα το κάνω τώρα, είναι η Γοργόνα του Μισισιπή, με τον Κριαρότρελιάρη Μπελμοντό. https://www.youtube.com/watch?v=Kuy3Xkz0xOI
Άντε κι άλλη μία, η Περιφρόνηση, ειδικά στην αρχή, το πρώτο 5λεπτο, η κάμερα κάνει έρωτα στην θεά Μπαρντό. https://www.youtube.com/watch?v=do7ULPlH0jM
Άντε κι άλλη μία, 'όχι μη με πιέζετε, το κλασικό παλιό, το πρώτο Thomas Crown Affair, με τον θεό Στιβ Μακ Κουίν (εντελώς τυχαία, Κριός κι αυτός).
Εμένα ο Πιττ άρχισε να μου τη σπάει όταν άρχισε να παίζει τον ίδιο ρόλο όβερ εντ όβερ στις επόμενες ταινίες του... όλο τρώει και μασάει... πφφ! Χαχαχα
Αυτό με την κουλτούρα το καταλαβαίνω, don. Προσωπικά δε μου αρέσει ο ψευτοδιανοουμενισμός... παρόλα αυτά έχω κυριολεκτικά αναγκαστεί να δω πολλά τέτοια, για εκπαιδευτικούς λόγους...!
Υπάρχουν όντως ταινίες κουλτουρέ που έχουν κάτι να πουν...
κ υπάρχουν και οι άλλες που "πασάρονται" ως κουλτουρέ και απλά σου σπάνε τα νεύρα... πού να είσαι και κριάρι!!
Αγαπημένη γαλλική ταινία με θέμα τις μετενσαρκώσεις κτλ... κ με φοβερό soundtrack. "Cafe de Flore", βάλτε το στις λίστες σας. <3
Romance overdose
https://www.youtube.com/watch?v=pvUcxwO_Ph0
Πόσα μπράβο για αυτούς τους 3 ανθρώπους που μείνανε πιστοί σε αυτή την ιδέα και την ολοκληρώσανε τόσο τόσο αληθινά & με τόσο αγάπη;
Πολλά πολλά πολλά μπράβο!
Από τις ωραιότερες ταινίες του είδους, χωρίς μελόδραμα και happy endings. Ρεαλιστική παρουσίαση μιας όμορφης ιστορίας δύο ανθρώπων που τους ενώνει η διάθεση για επικοινωνία και ανταλλαγή ιδεών. Αλλά δείτε τις πρώτα και πείτε μας κι εσείς.....!
Οι ιστορίες ξετυλίγονται σε πραγματικό χρόνο, καθώς τα τρία μέρη της ταινίας εκτυλίσσονται σε διαφορετικές ηλικίες τόσο για τους δύο πρωταγωνιστές όσο και για τους χαρακτήρες τους.
Για την ιστορία της υπόθεσης...
Κάπως ανάλατο...; άγευστο...; Δεν ξέρω... Ίσως να μην ήμουν στο ανάλογο mood...
Δεν το ξαναεπιχείρησα πάντως...
Άσε που όλο αυτό το ψυχαναγκαστικό "θα μαστε εδώ και μετά από δέκα χρόνια για να γυρίσουμε το sequel και να δούμε πως γεράσαμε" διαφωνεί έντονα με τον Ουρανό μου.
Παντως οσον αφορα το ψυχαναγκαστικο του θεματος, δεν παιζει κατι τετοιο, γιατι τα sequel προεκυψαν αυθορμητα...με το περασμα του χρονου ενιωσαν την αναγκη να το συνεχισουν, δεν ηταν προκαθορισμενο...
Ήταν όντως πολύ το μπλα μπλα για τα γούστα μου.
Αν δηλαδή, στο πρώτο τεταρτάκι, δεν έχει πέσει ένα φιλάκι, λίγο σεξάκι, κανα μπουνίδι, λίγο πιστολίδι,
ε ρε φίλε, τι ταινία είναι αυτή;
Αν μπεις στην κουλτούρα... φοβάμαι θα κόψεις φλέβα. :/
Εκτός αν βέβαια δεις κάτι σαν το Nymphomaniac, εκεί μπορεί να περάσεις και καλά - εγώ δεν τρελάθηκα για το σεξάκι και το ξύλο, αλλά πάλι για... το μπλα μπλα!!! κ@λους και... να μην πω τι άλλο... βλέπουμε κ αλλού, όχι μόνο στον Τρίερ!
https://www.youtube.com/watch?v=WoZ2kTlwKTk
Τώρα, θέλω απλά να ευχαριστιέμαι μία ταινία και ανακαλύπτω ότι ακόμα και πιο απλές ταινίες, ακόμα και αυτό που πριν μερικά χρόνια θα θεωρούσα "αμερικανιά" και δε θα θα πλησίαζα, έχουν αρκετά νοήματα να σου δώσουν, όπως η Κρυφή ζωή του Γουόλτερ Μίτι, για να δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα.
Και εννοείται ότι η αγάπη για τον καλό κινηματογράφο και τους κλασικούς, Γκοντάρ, Τρυφό κλπ δε σβήνει
Σκέφτηκα μία ταινία να προτείνω, τις προάλλες, θα το κάνω τώρα, είναι η Γοργόνα του Μισισιπή, με τον Κριαρότρελιάρη Μπελμοντό. https://www.youtube.com/watch?v=Kuy3Xkz0xOI
Άντε κι άλλη μία, η Περιφρόνηση, ειδικά στην αρχή, το πρώτο 5λεπτο, η κάμερα κάνει έρωτα στην θεά Μπαρντό. https://www.youtube.com/watch?v=do7ULPlH0jM
Άντε κι άλλη μία, 'όχι μη με πιέζετε, το κλασικό παλιό, το πρώτο Thomas Crown Affair, με τον θεό Στιβ Μακ Κουίν (εντελώς τυχαία, Κριός κι αυτός).
Kαι το Snatch πολύ καλό όντως!
Αυτό με την κουλτούρα το καταλαβαίνω, don. Προσωπικά δε μου αρέσει ο ψευτοδιανοουμενισμός... παρόλα αυτά έχω κυριολεκτικά αναγκαστεί να δω πολλά τέτοια, για εκπαιδευτικούς λόγους...!
Υπάρχουν όντως ταινίες κουλτουρέ που έχουν κάτι να πουν...
κ υπάρχουν και οι άλλες που "πασάρονται" ως κουλτουρέ και απλά σου σπάνε τα νεύρα... πού να είσαι και κριάρι!!
Αγαπημένη γαλλική ταινία με θέμα τις μετενσαρκώσεις κτλ... κ με φοβερό soundtrack. "Cafe de Flore", βάλτε το στις λίστες σας. <3
Φο βε ρή,-