Κιʼ αν φοβάμαι,

είναι για όσα έχασα στο πέταγμα του χαρταετού.

Κουρέλια πολύχρωμα

χαρτιά, κλωστές,

σπονδή

στο λίκνο του περαστικού διαβάτη.

Μεθυσμένη,

στη θάλασσα της σφαίρας,

της νύχτας,

ζητώ χαραγματιές.

Και φοβάμαι.

Αυτό το ρυθμικό πετάλι του αργαλειού.

kalo mas mhna...