Από μια απειλή,από ένα σκοτωμένο αγαπώ που τρόμαξε,ένα δάκρυ που φώναξε,μια αναπαλαίωση συνέβη,αγάπη που κουράστηκε να παλεύει,πάθη παλιά δε στέργει να αναμοχλεύει,γνώρισε μονάχα χλεύη,έπλυνε σκονισμένα σκεύη,πέτρα που λίγο έλειψε τα ήσυχα νερά του κόσμου να αναδεύει,αυτή στη μοναξιά της κούρνιασε,παιδί που σκούζει το πεντάρφανο σε ουρανό που μπουμπούνιασε....αχχχ,αυτό το χέρι μου πως μούλιασε,σκεβρό,ανάξιο να ευλογηθεί με μύρου ανάβλυσμα,παστρικό μου χάρισμα,ουσία ανεξουσίαστη,τραυλή και διστακτικά αδίστακτη,σαν παραχαράκτης λιμασμένος και ατιμασμένος,σαν ''Άξιον Εστί'' που παρέβλεψε ότι ''τα πάντα ρει''
Eden inside me
Nice Dark.. Very nice..