παρακαλώ περιμένετε...
ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΖΩΔΙΩΝ
Sobria ebrietas



Το Μονόγραμμα του Οδυσέα Ελύτη

Ετσι μιλω για σενα και για μενα
Επειδη σ αγαπω και στην αγαπη ξερω
Να μπαινω σαν Πανσεληνος
Απο παντου,για το μικρο το ποδι σου μες στ αχανή σεντονια
Να μαδαω γιασεμια-κι εχω τη δυναμη
Αποκοιμισμενη,να φυσω να σε πηγαινω
Μεσ απο φεγγερά περασματα και κρυφες της θαλασσας  στοες
Υπνωτισμενα δεντρα με αραχνες που ασημιζουνε
Ακουστά σ εχουν τα κυματα
Πως χαιδευεις, πως φιλας
Πως λες ψιθυριστα το 'τι' και το 'ε'
Τριγυρω στο λαιμο στον ορμο
Παντα εμεις το φως κι η σκια
Παντα εσυ τ αστερακι και παντα εγω το σκοτεινοπλεουμενο
Παντα εσυ το λιμανι κι εγω το φαναρι το δεξια
Το βρεμενο μουράγιο και η λαμψη επανω στα κουπια
Ψηλα στο σπιτι με τις κληματίδες
Τα δετα τριανταφυλλα, το νερο που κρυωνει
Παντα εσυ το πετρινο αγαλμα και παντα εγω η σκια που μεγαλωνει
Το γερτο παντζουρι εσυ, ο αερας που το ανοιγει εγω

Επειδη σ αγαπω και σ αγαπω

Παντα εσυ το νομισμα κι εγω η λατρεια που το εξαργυρωνει:
Τοσο η νυχτα,τοσο η βοη στον ανεμο
Τοσο η σταλα στον αερα,τοσο η σιγαλια
Τριγυρω η θαλασσα η δεσποτικη
Καμαρα τ ουρανου με τ αστρα
Τοσο η ελαχιστη σου αναπνοη
Που πια δεν εχω τιποτε αλλο
Μες στους τεσσερις τιχους,το ταβανι,το πατωμα
Να φωναζω απο σενα και να με χτυπα η φωνη μου
Να μυριζω απο σενα και ν αγριευουν οι ανθρωποι
Επειδη το αδοκιμαστο και το απ αλλου φερμενο
Δεν τ αντεχουν οι ανθρωποι κι ειναι νωρις, μ ακους
Ειναι νωρις ακομη μες στον κοσμο αυτον αγαπη μου
Να μιλω για σενα και για μενα.

Από τους μονόλογους του Μίλαν Κούντερα


Πως να σε θέλω
που όλο απάθεια σωπαίνεις. Μη μ΄αγγίζεις, δε σε θέλω!
Αν έλεγες τουλάχιστο και μόνο μία λεξούλα!
Αν έλεγες τουλάχιστο ένα γλυκό ψέμα!
Μίλα! Θα σε πιστέψω! Τα πάντα θα ανεχτώ!
Θα ακολουθήσω τα ψέμματα σου σαν υπνοβάτισσα πάνω στη μαρκίζα!
Μ΄αγαπάς; Πες μου! Απάντησε!
Θα επεκταθώ μπροστά σου σαν λιβάδι!
Θα σε καταπιώ μέσα μου όπως το δάσος το σκαθάρι!
Μόνο μίλα, λέγε μου ψέμματα, απάντησε!

Αλλά εσύ μόνο κοιτάς. Γιά πολύ και αδιάφορα.



Η μισή ώρα του Κ.Π. Καβάφη


Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
όπως στο μπαρ προχθές,και τίποτε άλλο.
Είναι, δεν λέγω, λύπη. Αλλά εμείς της Τέχνης
κάποτε μ' έντασι του νου, και βέβαια μόνο
για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονή
οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.
Έτσι στο μπαρ προχθές -βοηθώντας κιόλας
πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός
-είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.
Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ' έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
μ' όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
χρειάζονταν νάναι το σώμα σου κοντά.
Σχόλια:    Αξιολόγηση:
παρακαλώ περιμένετε...

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αξιολόγηση: χωρίς αξιολόγηση

έχουν γενέθλια 219 μέλη.

ΦΥΛΕΣ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ

  • loading...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΧΟΛΙΑ

  • loading...
  • loading...