- "αναγνωρίζει στις ακανόνιστες διστακτικές παύσεις ανάμεσα σε δύο ανάσες τη φύση του ψέματος"
-"δεν θα δεχόσουν τίποτα λιγότερο από πάθος, τελειότητα και μια ζωή άξια να αφηγηθεί"
-"Αξίζεις ένα κορίτσι που μπορεί να σου δώσει τον πιο πολύχρωμο κόσμο. Αν θέλεις όλον τον κόσμο και τους κόσμους πίσω από αυτόν"
-"Ακόμα καλύτερα, βγες με ένα κορίτσι που γράφει"
έλα ρε...γιατί τέτοιο συναίσθημα ανασφάλειας? γλύκοπικρη γεύση...όμορφο κείμενο όμως..
.... η συναισθηματική νοημοσύνη δεν καλλιεργείται μόνο από την ανάγνωση...θέλει λίγο να κοιτάς βλέπεις κ πίσω από τα μάτια του άλλου....
καλημέρα σας!!
ναι, συμφωνώ απόλυτα manini! με έναν ερμή στους ιχθείς πχ καθάρισες!! χεχεχε!
δε θεωρώ κιόλας πως στόχος του κειμένου ήταν ο διαχωρισμός του συνόλου σε κορίτσια ή άτομα που διαβάζουν ή όχι, αλλά στο πόσο τελικά είμαστε διατεθημένοι -όλοι μας- να επενδύσουμε ουσιαστικό χρόνο και συναίσθημα κλπ κλπ και κατά πόσο κρυβόμαστε από τον εαυτό μας...
η ματαιότητα βέβαια που βγάζει -μία ή η άλλη μια ζωή αποτυχημένη θα έχετε- δε με βρίσκει διόλου σύμφωνη, αλλά πάραυτα! ήτω ένα καλό κειμενάκι προς τέρψην και προβληματισμό
η υψυλη συναισθηματικη νοημοσυνη, η ικανοτητα χειρισμου καταστασεων, αυτο που λεει ο αριστοτελης να θυμωνεις τη σωστη στιγμη, με το σωστο ατομο για το σωστο λογο δεν εχει να κανει με το ρομαντισμο του κειμενου. πολυ ωραιο gwgwouf.
Βγες με ένα κορίτσι που δε διαβάζει
-"δεν θα δεχόσουν τίποτα λιγότερο από πάθος, τελειότητα και μια ζωή άξια να αφηγηθεί"
-"Αξίζεις ένα κορίτσι που μπορεί να σου δώσει τον πιο πολύχρωμο κόσμο. Αν θέλεις όλον τον κόσμο και τους κόσμους πίσω από αυτόν"
-"Ακόμα καλύτερα, βγες με ένα κορίτσι που γράφει"
Σμούτς!
καληνύχτα κριαρίνι!!!
(τρολ είσαι γλυκούλι, το ξέρεις??)
.... η συναισθηματική νοημοσύνη δεν καλλιεργείται μόνο από την ανάγνωση...θέλει λίγο να κοιτάς βλέπεις κ πίσω από τα μάτια του άλλου....
καλημέρα σας κιουρία μου...
ναι, συμφωνώ απόλυτα manini! με έναν ερμή στους ιχθείς πχ καθάρισες!! χεχεχε!
δε θεωρώ κιόλας πως στόχος του κειμένου ήταν ο διαχωρισμός του συνόλου σε κορίτσια ή άτομα που διαβάζουν ή όχι, αλλά στο πόσο τελικά είμαστε διατεθημένοι -όλοι μας- να επενδύσουμε ουσιαστικό χρόνο και συναίσθημα κλπ κλπ και κατά πόσο κρυβόμαστε από τον εαυτό μας...
η ματαιότητα βέβαια που βγάζει -μία ή η άλλη μια ζωή αποτυχημένη θα έχετε- δε με βρίσκει διόλου σύμφωνη, αλλά πάραυτα! ήτω ένα καλό κειμενάκι προς τέρψην και προβληματισμό
Κατά άλλα, πολύ όμορφο κείμενο που αντικατοπτρίζει τη μιζέρια των σύγχρονων σχέσεων μέχρι το κόκκαλο...
xoxo Matta