“Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας αποκαλύψω τον λόγο για τον οποίο αγαπάμε τον κρίνο και τον ηλίανθο: ….αυτά τα δύο υπέροχα λουλούδια συνιστούν στην Αγγλία τα τελειότερα πρότυπα σχεδίου, τα πλέον ενδεδειγμένα, κατά τρόπο φυσικό, για την διακοσμητική τέχνη –

η φανταχτερή, λιονταρίσια ομορφιά του ενός και το πολύτιμο κάλλος του άλλου προσφέρουν στον καλλιτέχνη την πλήρη, την τέλεια απόλαυση.

Όσο για εσάς: μην αφήνετε ούτε ένα άνθος στα λιβάδια σας που δεν τυλίγει με τους έλικες του τα μαξιλάρια σας, ούτε ένα φυλλαράκι στα τιτάνια δάση σας που δεν χαρίζει το σχήμα του στο διακοσμητικό σχέδιο, ούτε ένα κυρτό κλαδάκι αγριοτριανταφυλλιάς ή ρεικιού που δεν ζει για πάντα στην λαξεμένη αψίδα ή στο μαρμάρινο παράθυρο, ούτε ένα πουλί στον αέρα σας που δεν σκορπίζει το ιριδίζον θαύμα του χρώματός του, τις θεσπέσιες καμπύλες τροχιές των φτερούγων του κατά το πέταγμά του, για να καταστήσει ακόμη πιο πολύτιμη την πολυτιμότητα του λιτού διακόσμου.

Καθένας μας ξοδεύει τις ημέρες του αναζητώντας το μυστικό της ζωής. Λοιπόν, το μυστικό της ζωής βρίσκεται στην τέχνη”.

Oscar Wilde, [Ο Ηλίανθος και ο Κρίνος]