Μη φοβάσαι το σκοτάδι είν' της νύχτας φορεσιά
Αστροντυμένη τριγυρίζει στου κόσμου μας την ερημιά
Το φεγγάρι αφημένο πάνω στα μαύρα της μαλλιά
Να 'ξερες πόσο σου μοιάζει πως σε φέρνει πιο κοντά

Μη φοβάσαι τα ταξίδια είναι Όνειρα μικρά
Όσο πιο μακριά σε πάνε πάντα θέλεις πιο μακριά
Αν φυσάει και αν βρέχει μοναχός στην παγωνιά
Να'χω σενα μόνο θέλω της ψυχής μου ξαστεριά

Μη φοβάσαι όσους ψάχνουν την αλήθεια τους να βρουν
Μέσα τη ψυχής οι δρόμοι πάντα θα τους οδηγούν
Κι αν αργήσω μη φοβάσαι να'σαι σίγουρη θα δω
Όσα μέσα μου σου κρύβω όσα θέλω να σου πω