Η υπαλληλος στη γραμματεια της κλινικης του χαμογελασε συμπονετικα."Μη στεναχωριεστε κυριε Ιασονα.Μπορει να κανανε λαθος οι γιατροι" του ειπε καθως συμπληρωνε τα τελευταια χαρτια.Εκεινος δε μιλησε-σκεφτοταν τους τελευταιους 3 μηνες που εχει να ζησει.

Τελειωσε στα γρηγορα τη χαρτουρα και κινηθηκε προς την εξοδο. Περιμενε τους εισερχομενους να μπουν απο την περιστρεφομενη γυαλινη πορτα και βγηκε εξω.

Κοιταξε τους διαβατες στο δρομο-γρηγοροι,σκεφτικοι,αδιαφοροι για το τι γινεται γυρω τους.Ετσι ηταν και αυτος πριν 2 εβδομαδες σκεφτηκε.Ψαχουλισε τις τσεπες του και βρηκε μια ξεχασμενη καραμελα.Απο αυτες που μοιραζουν δωρεαν τα καταστηματα.Ξετυλιξε αργα αργα το κοκκινο ξεφτυσμενο περιτυλιγμα και την εβαλε στο στομα του.

''Φτου'' ειπε και την εφτυσε στο παρτερι μιας ταλαιπωρημενης νερατζιας.Γευση  πικραμυγδαλο.

Ο ηλιος ανεβηκε ψηλα και τον τυφλωνε.Πρεπει να αγορασω γυαλια ηλιου σκεφτηκε και αρχισε το δρομο του γυρισμου.