Ποσα σχεδια.Ποσες ελπιδες.

Ποσες προσδοκιες.Στα σκουπιδια.

 

Για ενα καπριτσιο της μοιρας;

Για ενα σημείο ;

Για μια παρεξηγηση;

Για ενα πουκαμισο αδειανο;

Για μια Ελενη;

 

Οι θνητοι κανουν σχεδια.

Και οι Θεοι γελανε.

 

Καποια πραγματα απλα

δεν ειναι γραμμενα.

Δεν ειναι στο χερι του Θνητου.

Δεν εχουν την εγκριση των Μεγαλων.

Του Ολου.Του Αιωνιου.

 

Και οσο και να προσπαθεις

να ξεγελασεις το συμπαν,

να ξεκλεψεις κοκκους αμμου,

πριν το Μοιραιο συμβει

και οι Μηδοι θα διαβουν,

παντοτε θα ξερεις

πως το Τελος ερχεται.

Και ειναι Κοντα.

 

 Ω Μοιρα,εσυ που

τις τυχες των θνητων οριζεις,

δεξου την υποταγη μου,

που τοσο αφελης ημουν

να μη σου δωσω εξ αρχης

και ειθε η κλωστη που

θα μου μετρησεις να μου αρεσει.

 

Γιατι δεν μενει πλεον

τιποτε αλλο  να κανω.

 

Φωνη της μοιρας σεβομαι ο Θνητος.

Αλλα θρυνω πια τη Δυστυχια μου.

 

http://youtu.be/xButjfhZWVU