Όπως περιμένει το χώμα τη βροχή
έτσι ποθεί και το δικό μου σώμα
η Θεά σου στο κορμί μου ευστοχεί
δίνει ζωή στο σαρκικό μου γιόμα

Oπως παίζει το ρυάκι με τη γη
όνειρο τρελλό ,έτσι να σ αγαπήσω
Μόνο όταν έρθει η ροδαυγή
Χέρια δειλά ,κορμιά ζεστά
και εκεί θα σιωπήσω

Όνειρα, να μείνουν δεν μπορούν
Λίγο και ματαφεύγουν
Μπροστά στη μέρα αποχωρούν
Σε τρύπες καταφεύγουν

Κι ας είναι το μόνο φως αυτά
Τα αγκάθια τα φοβούνται
Είναι τα μελλούμενα γραφτά
Το χτες δεν το θυμούνται

Μισαγαπώ σαν η φλόγα το κερί
που σιγά σιγά το λιώνει
λες και δεν ξέρει η τυχερή
πως με δίχως φλόγα το κερί
μόνο του μαραζώνει