το θειο παθος
η λυτρωση μια σταλα μακρια.. σαν απο κεινες τις γαλαζιες κορυφες που σαν παιδια στο πισω καθισμα ονειρευτηκαμε

δεν εχω  δωρα για την γιορτη ... ειναι απο την φυση της κωλοφαρδη ..

μετακινειται καθως αρμοζει .. μια στο καρφι και μια στο πεταλο

οφειλει να ειναι αναγεννησιακη εξου και η απουσια ημερομηνιας κατα πως βολευει
την ανασταση ...

υπαρχει πλανητης πισω απο τις λεξεις μου .. ενα μεγαλο γενεθλιο θεμα στο χαρτη

και πριν απο ολα αυτα ..η αθλιοτητα που συντροφευει την οποια υπαρξη ...

το δωρο της μη ελαφροτητας ..ή αναποδα το βαρος ...

ελπιδα για την καινουργια μερα ..το αυριο που ποτε δεν ερχεται ...


Υ.Σ ε αμα με εχετε στεγνη χωρις τραταρισμα ... τετοια θα λεω .. τζαμπα αιγοκερως ειμαι ?