"Που εχασα τα παντα Μ' εμποδισε
Να χασω Πραγματα μικροτερα
Αν δεν φαινοταν κατι μεγαλυτερο
Απο την εκτροπη ενος κοσμου απο εναν Αξονα
ή απο του Ηλιου τον Αφανισμο
τοσο μεγαλο δεν θα ηταν βεβαια
Που να σηκωσω εγω το Βλεμμα απ' την δουλεια μου
Για περιεργεια "
"νάτη, στο μέσο της σκηνής που στέκει
μ'ένα γαλήνιο μέτωπο
γελά τόσο γλυκά
στο πρόσωπό της τρέχει ένα μεγάλο δάκρυ, ενώ γελά-τόσο γλυκά
τα χέρια της υψώνει δεμένα στο κενό
σαν ξαφνικό κακό να την εχτύπησε
λυγίζει σ'έναν χορό τρελό, δαιμονικό
κι αφήνει μια φωνή σαν πελαγίσια βουή
κάτι από μάκρη, από βαθειά που φτάνει
και είναι δρόσος και αρμονία "
A thought went up
Να χασω Πραγματα μικροτερα
Αν δεν φαινοταν κατι μεγαλυτερο
Απο την εκτροπη ενος κοσμου απο εναν Αξονα
ή απο του Ηλιου τον Αφανισμο
τοσο μεγαλο δεν θα ηταν βεβαια
Που να σηκωσω εγω το Βλεμμα απ' την δουλεια μου
Για περιεργεια "
μ'ένα γαλήνιο μέτωπο
γελά τόσο γλυκά
στο πρόσωπό της τρέχει ένα μεγάλο δάκρυ, ενώ γελά-τόσο γλυκά
τα χέρια της υψώνει δεμένα στο κενό
σαν ξαφνικό κακό να την εχτύπησε
λυγίζει σ'έναν χορό τρελό, δαιμονικό
κι αφήνει μια φωνή σαν πελαγίσια βουή
κάτι από μάκρη, από βαθειά που φτάνει
και είναι δρόσος και αρμονία "