Λοιπόν αν και δεν είναι το ατού μου να μην πλατειάζω, πέρυσι το καλοκαίρι έμπλεξα καλώς ή κακώς με έναν Υδροχόο ο οποίος έχει ωροσκόπο Καρκίνο (μάλλον) εναλλακτικά δίδυμο γιατί δεν ξέρει και ακριβή ώρα γέννησης , δύο χρόνια μεγαλύτερό μου. Εγώ είμαι Καρκίνος με ωροσκόπο Δίδυμο Σελήνη στον υδροχόο και αφροδίτη στο λιοντάρι. Πριν περίπου μία εβδομάδα και ενώ όλο αυτό το ας το αποκαλέσω πανηγύρι με τον Υδροχόο νιώθω ότι μέσα μου έχει τελειώσει - και ξέρουμε όλοι πόσο δύσκολα εμείς οι καρκίνοι φτάνουμε σε σημείο να θέλουμε να πούμε ΤΕΛΟΣ στον άλλο εμφανίζεται σαν σίφουνας ένας Σκορπιός στην ίδια ακριβώς ηλικία με εμένα , ο οποίος εγκεφαλικά από την πρώτη κουβέντα με καίει και εμφανισιακά μ'αρέσει πολύ αλλά με τρομάζει το πόσο γρήγορα μου την έπεσε.

 

Μιας και η κατάσταση με τον υδροχόο είναι του στυλ είμαστε κ δεν είμαστε μαζί κ ένιωθα ψιλοπερίεργα  ηθικά δηλαδή επειδή δεν εχω πει το τέλος, δεν ενέδωσα στο λεκτικό παιχνίδι του σκορπιού ενώ τον θέλω είναι η αλήθεια  και από την άλλη συνειδητοποιώ ότι είναι γνωστοί με τον υδροχόο .

 

Μέσα σε μία συζήτηση με πολλά παράπονα και προετοιμασία εδάφους για χωρισμό, έμμεσες μπηχτές στον υδροχόο κλπ του είπα ξέρεις νομίζω μου την πέφτει ο τάδε τον οποίο νομίζω ξερεις κιόλας. Και μου λέει μπα όντως; Με μία αδιαφορία. Σπουδάζει αγγλική . Και του λέω το ξέρω. Α μιλάτε δηλαδή μου λέει. 

 

Και σας ρωτώ φίλοι μου, τι κάνεις όταν ένας υδροχόος σε έχει βελτιώσει ως άνθρωπο αλλά αισθάνεσαι πλέον πολύ πληγωμένος και προδομένος από κάποια πράγματα αλλά τον αγαπάς και συγχρόνως ψιλοερωτεύεσαι έναν σκορπιό ο οποίος δεν ξέρεις καν τι ζητάει από εσένα αλλά σου αρέσει το μυαλό του πολύ και όλα οσα ειναι;

 

Μπερδεύτηκα πάρα πολύ.

 

Καλό φθινοπωράκι σε όλους και όλες.