Mια νυχτα ενας ανθρωπος ειδε ενα ονειρο..

Ονειρευτηκε οτι περπατουσε στην αμμουδια με τον κυριο...Στον ουρανο εβλεπε σκηνες απο την ζωη του.Σε καθε σκηνη παρατηρησε πατημασιες 2 ανθρωπων στην αμμο ηταν οι δικες του και του κυριου.

Οταν εμφανιστηκε μπροστα του η τελευταια σκηνη της ζωης του,κοιταξε πισω στις πατημασιες πανω στην αμμο.Ειδε οτι πολλες φορες στο μονοπατι της ζωης του,οτι υπηρχαν οι πατημασιες ενος μονο ανθρωπου.Παρατηρησε ακομη οτι αυτο συνεβη στις πιο δυσκολες και λυπημενες στιγμες της ζωης του.

Λυπηθηκε και για αυτο ρωτησε τον Χριστο:

<<Κυριε ειπες οτι αφου αποφασισα να σε ακολουθησω ,θα βαδιζες μαζι μου σε ολο τον δρομο.Ειδα ομως οτι στις δυσκολοτερες ωρες της ζωης μου υπαρχουν πατημασιες απο ενα μονο ανθρωπο.Δεν μπορω να καταλαβω γιατι με αφησες οταν σε χρειαζομουν περισσοτερο>>.

Ο Χριστος απαντησε<<Γιε μου,ακριβο παιδι μου,σ'αγαπω και δεν θα σε αφηνα ποτε μονο.Στις στιγμες δοκιμασιας και πονου,οταν βλεπεις πατημασιες ενος ανθρωπου ,ηταν τοτε που σε επαιρνα στην πλατη μου>>.

 

Αυτο το αποσπασμα το βρηκα πριν λιγο στο διαδικτυο στην καθαρευουσα και το μετεφερα στην νεολληνικη!Και με αυτο τον τροπο σας λεω να εχετε την καλυτερη ανασταση που ειχατε ποτε στην ζωη σας .... 

YΓ:Δεν ξερω για εσας εγω παντως ανατριχιασα στο τελευταιο σκελος ....