Το να λέει κάποιος ότι τα φετινά Χριστούγεννα είναι περίεργα, ή κάπως, ή άτονα είναι understatement... σα να λες Εύξεινο Πόντο τη Μαύρη Θάλασσα και γλυκάδι το ξύδι....αν είναι έτσι και η πρωτοχρονιά παρακαλώ ξυπνήστε με κατευθείαν μετά του Αιγιαννιού....
πέρα από τα "χριστουγεννιάτικα" που αναφέρει ο lefteris δεν έχω ακούσει έναν άνθρωπο ( dome speaking) να είνα ευχαριστημένος από τη ζωή του, την όποια πλευρά της ζωής του, αισθηματική, επαγγελματική κλπ
είμαστε απλά ανικανοποίητοι ή εχουμε unreachable στοχοθέτηση ;
tomorrow dawns another day, αλλά μόνο για να το λέμε και να ελπίζουμε..... at least ...όμως
Αν στέρηση είναι να μην έχω αυτό που επιθυμώ, ανικανοποίητο είναι να έχω μεν αυτό που επιθυμώ αλλά να μη μου προσφέρει τη γεύση που περίμενα να μου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα, τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ" αυτά που δεν έχεις αλλά απ" αυτά που έχεις- δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.
Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ" την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμα κι η ψυχή, διά της απωλείας της κερδίζεται.
Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή γι" αυτό κι η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκεις αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάς, προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη.
γεια...
lefteris, αυτο το βιβλιο του πεσόα το ανακαλυψα φετος, διαβασα 2 σελιδες κι επαθα πλακα, και το ψαχνω να το αγορασω... ευχαριστω που μου το θυμισες.
Οι παλιοί εξερευνητές όταν έφταναν για ακόμα μια φορά σε μια καινούργια γη έλεγαν: «από εδώ και πέρα υπάρχουν οι δράκοι». Δεν το σκεφτόντουσαν ούτε μια στιγμή. Προχωρούσαν αγνοώντας τους δράκους...Το 2009 έχει δράκους...Ε και?
χμ ... δεν ξερω για δρακους και ξηρασιες, δεν ξερω τι θα μου φερει το '09, αλλα αποφασισα οτι εγω θα βγω απο το σκοταδι - τελος.
Γι'αυτο, τωρα τις "γιορτες", παλευω τα καλικαντζαρακια που πανε να ριξουν το δεντρο της ζωης.
zenobia Τι είναι η χαλάουα;
Οι ρίζες της βρίσκονται στην αρχαία Αίγυπτο και είναι ένα μείγμα ζάχαρης και νερού ή χυμού λεμονιού. Πλάθεται σαν πλαστελίνη στο χέρι μας και απλώνεται όσο είναι ακόμα χλιαρή στο δέρμα μας. Στη συνέχεια, την τραβάμε απότομα και μαζί της ξεκολλούν και οι τρίχες που θέλουμε να αφαιρέσουμε. Ως μέθοδος αποτρίχωσης χρησιμοποιείται τόσο στο σώμα όσο και στο πρόσωπο. (σκονακι απο το net)
Επισης επισημαινω πως οι Αρχαιες Ελληνιδες εκαναν "χαλαουα" αλοιφωντας την επιδερμιδα τους με ελαιο (!) και μετα ειχαν μικρη δαδα και περνουσαν την επιδερμιδα τους με αυτη για να κανουν "αποτριχωση" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΗΛΩΝΩ κατηγορηματικα και ανερυθριαστα οτι ακουγα Μαμαλακη το Σαββατο (27/12) στον City 99.5 ... κα παραλιγο να βαλω τα κλαματα ....
Λατρευω το μαγειρεμα την εκφραστικη δημιουργια του μαγειρματος και το αποτελεσμα !
Φτιαχνω καθε φορα ενα δικο μου μικρο-ΣΥΜΠΑΝ ...... μικρο , αλλα Δ Ι Κ Ο μου !
ΑΜ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΖΩ ΣΕ ΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ,ΘΑ ΔΙΑΛΕΓΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΤΕΝΟ ΠΡΙΒΑΛΛΟΝ,ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ(ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ,ΦΙΛΙΚΑ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ).ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΠΟΡΡΟΦΑ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΜΕ.ΣΕ ΜΕΝΑ Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΚΡΑΤΑ ΛΙΓΟ,ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΖΗΤΩ ΦΙΛΟΥΣ ,ΜΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ,ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΦΕΥΓΕΙ.ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΝΤΟΝΑ ΟΤΑΝ ΤΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΙΕΣ.
ΕΔΩ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΑ ΣΕ ΕΝΑ SITE ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΠΡΙΝ,ΜΙΛΑΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ,ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;ΠΟΣΟ ΚΑΛΑ ΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΓΕΝΙΚΑ(ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ);
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΓΟΚΕΡΟΥΣ,ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ.15 ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ.
ΟΙ ΦΕΤΙΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ
χρονιά πολλά και καλά etoil...
α και χρόνια πολλά ;
είμαστε απλά ανικανοποίητοι ή εχουμε unreachable στοχοθέτηση ;
cheers!
Αν στέρηση είναι να μην έχω αυτό που επιθυμώ, ανικανοποίητο είναι να έχω μεν αυτό που επιθυμώ αλλά να μη μου προσφέρει τη γεύση που περίμενα να μου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα, τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ" αυτά που δεν έχεις αλλά απ" αυτά που έχεις- δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.
Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ" την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμα κι η ψυχή, διά της απωλείας της κερδίζεται.
Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή γι" αυτό κι η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκεις αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάς, προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη.
Διδυμια ...δειτε το και μετα ελατε να μου πειτε καλη χρονια !!!
δεν λέει να έρθει μόνο του !!!!
χρόνια πολλά σε όλους
lefteris, αυτο το βιβλιο του πεσόα το ανακαλυψα φετος, διαβασα 2 σελιδες κι επαθα πλακα, και το ψαχνω να το αγορασω... ευχαριστω που μου το θυμισες.
Γι'αυτο, τωρα τις "γιορτες", παλευω τα καλικαντζαρακια που πανε να ριξουν το δεντρο της ζωης.
http://www.youtube.com/watch?v=WlEuRWTQVXE
Οι ρίζες της βρίσκονται στην αρχαία Αίγυπτο και είναι ένα μείγμα ζάχαρης και νερού ή χυμού λεμονιού. Πλάθεται σαν πλαστελίνη στο χέρι μας και απλώνεται όσο είναι ακόμα χλιαρή στο δέρμα μας. Στη συνέχεια, την τραβάμε απότομα και μαζί της ξεκολλούν και οι τρίχες που θέλουμε να αφαιρέσουμε. Ως μέθοδος αποτρίχωσης χρησιμοποιείται τόσο στο σώμα όσο και στο πρόσωπο. (σκονακι απο το net)
Επισης επισημαινω πως οι Αρχαιες Ελληνιδες εκαναν "χαλαουα" αλοιφωντας την επιδερμιδα τους με ελαιο (!) και μετα ειχαν μικρη δαδα και περνουσαν την επιδερμιδα τους με αυτη για να κανουν "αποτριχωση" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
καληνυχτα!
Με εννοείς? Τι θα κάνουμε για την περίπτωσή μου??
Λατρευω το μαγειρεμα την εκφραστικη δημιουργια του μαγειρματος και το αποτελεσμα !
Φτιαχνω καθε φορα ενα δικο μου μικρο-ΣΥΜΠΑΝ ...... μικρο , αλλα Δ Ι Κ Ο μου !
ΕΔΩ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΑ ΣΕ ΕΝΑ SITE ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΠΡΙΝ,ΜΙΛΑΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ,ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;ΠΟΣΟ ΚΑΛΑ ΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΓΕΝΙΚΑ(ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ);
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΓΟΚΕΡΟΥΣ,ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ.15 ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ.