Να πω πως οι νομοι του ειναι η βαση για οτι καλουμε σημερα Δορυφορικη Τεχνολογια - διδασκονται και εξεταζονται σε ολα τα ανωτερα τεχνολογικα ιδρυματα που ασχολουνται με το θεμα .
Ναι πεταει ενας δορυφορος πανω απο το κεφαλι μας καθε λεπτο , αυτος ορισε το πως ΤΟΤΕ . Pure fus?cs. H μαγεια της θεωριας .
«Οι ουράνιες κινήσεις δεν είναι τίποτα άλλο από ένα συνεχόμενο τραγούδι για πολλές φωνές, που συλλαμβάνεται όχι από το αυτί αλλά από το πνεύμα, μια μορφοποιημένη μουσική που αφήνει τα χνάρια της στην ασταμάτητη ροή του χρόνου».
"Ο Τύχο Μπράχε υπήρξε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του δάσκαλος του Κέπλερ στην Αυλή του Ροδόλφου Β΄ της Βοημίας. Ο Γιόχαν Κέπλερ (1571 -1630) εξέλιξε επισήμως κοντά στον Μπράχε την αστρονομία και τα μαθηματικά του, και ανεπισήμως την αστρολογία και την αλχημεία. Ο Κέπλερ ανακάλυψε τους δύο πρώτους νόμους το 1604-1605 αλλά τους δημοσίευσε τον Αύγουστο 1609 στην πραγματεία του με τίτλο «De Motibus Stellae Martis» (Η Νέα Αστρονομία, αφιερωμένη στον πλανήτη Άρη). Οι νόμοι αυτοί είναι οι εξής: α)? «η τροχιά κάθε πλανήτη διαγράφει έλλειψη, όπου ο Ήλιος καταλαμβάνει την μία από τις δύο εστίες της», και β)? «η κίνηση κάθε πλανήτη γίνεται με τέτοιον τρόπο, ώστε η νοητή ευθεία που τον ενώνει με τον Ήλιο να καλύπτει ίσα εμβαδά σε ίσους χρόνους». Στις 15 Μαΐου 1618 ο Κέπλερ διετύπωσε τον τρίτο νόμο, στην πραγματεία του με τίτλο «De Harmonice Mundi» (Η Αρμονία του Κόσμου). Σύμφωνα με αυτό τον νόμο «τα τετράγωνα των περιοδικών χρόνων της περιφοράς των πλανητών, είναι ανάλογα με τους κύβους των μέσων αποστάσεών τους από τον Ήλιο».
Ο ορθολογιστής Κέπλερ ήταν εξαιρετικά δεικτικός με τους ημιμαθείς αστρολόγους της εποχής του και ιδίως με όσους καπηλεύονταν την ουράνια γνώση. Στα πρώτα χρόνια των σπουδών του απέρριπτε την αστρολογία, λέγοντας: «ένα μυαλό συνηθισμένο σε μαθηματικές επαγωγές, όταν έρχεται σε επαφή με την λανθασμένη αντίληψη της αστρολογίας, τσινάει σαν το πεισματάρικο μουλάρι για πολύ καιρό, μέχρι να υποχρεωθεί με το ξύλο και με τις βρισιές να πατήσει το πόδι του μέσα σε αυτόν τον βρωμερό λάκκο».
Καθώς όμως τα χρόνια περνούσαν, ο Κέπλερ έκπληκτος διαπίστωνε ολοένα περισσότερο την αξία της αστρολογίας. Έφτασε μάλιστα να δηλώσει: «20 χρόνια πρακτικής εξάσκησης έπεισαν το πνεύμα μου το ελεύθερο για την αλήθεια της αστρολογίας». Ο Κέπλερ γεννήθηκε «στο Βάιλ της Βυρτεμβέργης στις 27 Δεκεμβρίου 1571, στις 2:30 ΜΜ μετά από έναν τοκετό 224 ημερών, 9 ωρών και 53 λεπτών», όπως γράφει ο ίδιος. Στο βιβλίο του με τίτλο «Tertius interreniens» που εκδόθηκε το 1610, γράφει όσον αφορά τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, τα εξής: «? η οντότητα που προσλαμβάνει αυτό τον χαρακτήρα, διαθέτει μία ορισμένη αντιστοιχία με τους ουράνιους αστερισμούς. Όταν μία μητέρα περιμένει παιδί και βρίσκεται κοντά στην στιγμή του τοκετού, η φύση επιλέγει για την γέννα μία ημέρα και ώρα που αντιστοιχούν, από αστρολογικής άποψης, στην γέννηση του αδελφού ή του πατέρα ή της μητέρας ?όχι από πλευράς ποιότητας, αλλά από αστρονομικής και ποσοτικής άποψης».
Ο Κέπλερ συνέταξε 1800 ωροσκόπια και αφιέρωσε όλη του την ζωή στην αναζήτηση αποδείξεων της πυθαγόρειας θεωρίας για την αρμονία των σφαιρών, σύμφωνα με την οποία, κάθε πλανήτης εκπέμπει στην τροχιά του μία διαφορετική μουσική νότα. Το 4ο βιβλίο που έγραψε ο Κέπλερ περί Αρμονικών, το αφιέρωσε στον Ιάκωβο Α΄ βασιλιά της Αγγλίας (1566 -1625). Ένα απόσπασμα του οποίου, έχει ως εξής: «?Σαν κάποιον που ακούει ένα απαλό, μελωδικό τραγούδι, και από την συμπεριφορά του -την φωνή του και το κράτημα του ρυθμού με το χέρι του ή με το πόδι του στον ρυθμό της μουσικής- φανερώνει πως ακούει και χαίρεται την αρμονία, έτσι και η επίγεια φύση με την αξιοπρόσεκτη και φανερή συγκίνηση του εσωτερικού της Γης, γίνεται μάρτυρας των ίδιων αισθημάτων, ειδικότερα κατά τις εποχές που οι ακτίνες των πλανητών σχηματίζουν αρμονικές θέσεις επάνω στην Γη?».
O Κεπλερ στο έργο του «De Harmonice Mundi» σχεδίασε την παρτιτούρα επάνω στην οποία εκτελούσαν οι πλανήτες την συμπαντική τους συναυλία. ¬Πρόκειται για ένα βιβλίο ουράνιας μουσικής παρά αστρονομίας, γιατί στο 8ο κεφάλαιο του 5ου μέρους γράφει: «Ο Κρόνος και ο Δίας τραγουδούν ως μπάσοι, ο Άρης ως τενόρος, η Αφροδίτη και η Γη ως κοντράλτο και ο Ερμής ως σοπράνο».
Ο Κέπλερ έγραψε μεταξύ άλλων, ένα αστρολογικό βιβλίο με τίτλο «De Fundamentis Astrologiae» (Περί της Θεμελιώδους Αστρολογίας). Ο τρόπος που ο Κέπλερ αντιλαμβανόταν την αστρολογία, υπονοείται στο εξής απόσπασμα από μία επιστολή του: «την στιγμή της γέννησης ενός ανθρώπου, με ποιόν τρόπο καθορίζει η όψη του ουρανού τον χαρακτήρα του; Επηρεάζει τον άνθρωπο σε όλη του την ζωή με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζουν οι θηλιές που δένει στην τύχη ο χωρικός γύρω από τις κολοκύθες του: οι θηλιές δεν κάνουν τις κολοκύθες να μεγαλώνουν, αλλά καθορίζουν το σχήμα τους». Ο Κέπλερ έγινε με τον καιρό, ένας από τους πιο ένθερμους υπερασπιστές της αστρολογίας. Στο βιβλίο του «De Stella Nova in Pede Serpentarii» γράφει ότι «τίποτα δεν υπάρχει ούτε συμβαίνει στον ουρανό, που να μη γίνεται αισθητό με έναν μυστικό τρόπο κάποια στιγμή, από τις δυνάμεις της Γης και της φύσης». Επίσης σε μία διάλεξη που έδωσε ύστερα από αίτηση του βασιλιά Φρειδερίκου της Κοπενχάγης, είπε ότι «δεν μπορούμε να αρνηθούμε την επιρροή των άστρων χωρίς να δυσπιστούμε στην σοφία του θεού».
Μιχάλης Βροντάκης, "Η Ιστορία, το Έργο, η Γνώση και η Εξέλιξη της Αστρολογίας".
Ο Γιόχαν Κέπλερ κατάφερε να σχεδιάσει κάτι διαβολικό: Πήρε τη σφαίρα του Κρόνου, δηλαδή την τροχιά του πρώτου εξωτερικού πλανήτη και ενέγραψε εντός της έναν κύβο. Μέσα στον κύβο εγγράφει μιαν άλλη σφαίρα που είναι η τροχιά του Δία. Στη σφαίρα του Δία εγγράφει ένα τετράεδρο και μέσα σε αυτό εγγράφει τη σφαίρα του Άρη. Στη σφαίρα του Άρη εγγράφει ένα δωδεκάεδρο και μέσα σε αυτό εγγράφει τη σφαίρα της Γης. Στη σφαίρα της Γης εγγράφει τη σφαίρα της Αφροδίτης. Στη σφαίρα της Αφροδίτης εγγράφει ένα οκτάεδρο και μέσα σε αυτό τη σφαίρα του Ερμή. Στο κέντρο της σφαίρας του Ερμή τοποθετεί το κουκούτσι του περίεργου αυτού καρπού: τον Ήλιο.
Ο Γιόχαν Κέπλερ προσπάθησε να κατασκευάσει το σύμπαν του με τα πέντε τέλεια πολύεδρα και οταν απέτυχε ξαναπροσπάθησε αυτή τη φορά με τις μουσικές αρμονίες της Πυθαγόρειας κλίμακας. Εκτός από τα πέντε κανονικά πολύεδρα πίστευε τυφλά και τα πέντε κανονικά πολύγωνα που εγγράφονται σε κύκλο. Η σφαίρα για αυτόν συμβολίζει την Αγία Τριάδα : το κέντρο της καταλαμβάνει ο Πατήρ, η ακτίνα αντιπροσωπεύει τον Υιό και η σφαιρική επιφάνεια το Άγιο Πνεύμα...
(ναι η αντίθεση του Ήλιου μου με τον Ποσειδώνα είναι ακριβής αυτή την εποχή)
ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ
άντε παλικάρια και λεβέντισσες
βάλτε μολύβι , χαρτί, λογική, φαντασία και ξεκινήστε ...
Ναι πεταει ενας δορυφορος πανω απο το κεφαλι μας καθε λεπτο , αυτος ορισε το πως ΤΟΤΕ . Pure fus?cs. H μαγεια της θεωριας .
Ιωάννης Κέπλερ, "De Harmonice Mundi"
"Ο Τύχο Μπράχε υπήρξε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του δάσκαλος του Κέπλερ στην Αυλή του Ροδόλφου Β΄ της Βοημίας. Ο Γιόχαν Κέπλερ (1571 -1630) εξέλιξε επισήμως κοντά στον Μπράχε την αστρονομία και τα μαθηματικά του, και ανεπισήμως την αστρολογία και την αλχημεία. Ο Κέπλερ ανακάλυψε τους δύο πρώτους νόμους το 1604-1605 αλλά τους δημοσίευσε τον Αύγουστο 1609 στην πραγματεία του με τίτλο «De Motibus Stellae Martis» (Η Νέα Αστρονομία, αφιερωμένη στον πλανήτη Άρη). Οι νόμοι αυτοί είναι οι εξής: α)? «η τροχιά κάθε πλανήτη διαγράφει έλλειψη, όπου ο Ήλιος καταλαμβάνει την μία από τις δύο εστίες της», και β)? «η κίνηση κάθε πλανήτη γίνεται με τέτοιον τρόπο, ώστε η νοητή ευθεία που τον ενώνει με τον Ήλιο να καλύπτει ίσα εμβαδά σε ίσους χρόνους». Στις 15 Μαΐου 1618 ο Κέπλερ διετύπωσε τον τρίτο νόμο, στην πραγματεία του με τίτλο «De Harmonice Mundi» (Η Αρμονία του Κόσμου). Σύμφωνα με αυτό τον νόμο «τα τετράγωνα των περιοδικών χρόνων της περιφοράς των πλανητών, είναι ανάλογα με τους κύβους των μέσων αποστάσεών τους από τον Ήλιο».
Ο ορθολογιστής Κέπλερ ήταν εξαιρετικά δεικτικός με τους ημιμαθείς αστρολόγους της εποχής του και ιδίως με όσους καπηλεύονταν την ουράνια γνώση. Στα πρώτα χρόνια των σπουδών του απέρριπτε την αστρολογία, λέγοντας: «ένα μυαλό συνηθισμένο σε μαθηματικές επαγωγές, όταν έρχεται σε επαφή με την λανθασμένη αντίληψη της αστρολογίας, τσινάει σαν το πεισματάρικο μουλάρι για πολύ καιρό, μέχρι να υποχρεωθεί με το ξύλο και με τις βρισιές να πατήσει το πόδι του μέσα σε αυτόν τον βρωμερό λάκκο».
Καθώς όμως τα χρόνια περνούσαν, ο Κέπλερ έκπληκτος διαπίστωνε ολοένα περισσότερο την αξία της αστρολογίας. Έφτασε μάλιστα να δηλώσει: «20 χρόνια πρακτικής εξάσκησης έπεισαν το πνεύμα μου το ελεύθερο για την αλήθεια της αστρολογίας». Ο Κέπλερ γεννήθηκε «στο Βάιλ της Βυρτεμβέργης στις 27 Δεκεμβρίου 1571, στις 2:30 ΜΜ μετά από έναν τοκετό 224 ημερών, 9 ωρών και 53 λεπτών», όπως γράφει ο ίδιος. Στο βιβλίο του με τίτλο «Tertius interreniens» που εκδόθηκε το 1610, γράφει όσον αφορά τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, τα εξής: «? η οντότητα που προσλαμβάνει αυτό τον χαρακτήρα, διαθέτει μία ορισμένη αντιστοιχία με τους ουράνιους αστερισμούς. Όταν μία μητέρα περιμένει παιδί και βρίσκεται κοντά στην στιγμή του τοκετού, η φύση επιλέγει για την γέννα μία ημέρα και ώρα που αντιστοιχούν, από αστρολογικής άποψης, στην γέννηση του αδελφού ή του πατέρα ή της μητέρας ?όχι από πλευράς ποιότητας, αλλά από αστρονομικής και ποσοτικής άποψης».
Ο Κέπλερ συνέταξε 1800 ωροσκόπια και αφιέρωσε όλη του την ζωή στην αναζήτηση αποδείξεων της πυθαγόρειας θεωρίας για την αρμονία των σφαιρών, σύμφωνα με την οποία, κάθε πλανήτης εκπέμπει στην τροχιά του μία διαφορετική μουσική νότα. Το 4ο βιβλίο που έγραψε ο Κέπλερ περί Αρμονικών, το αφιέρωσε στον Ιάκωβο Α΄ βασιλιά της Αγγλίας (1566 -1625). Ένα απόσπασμα του οποίου, έχει ως εξής: «?Σαν κάποιον που ακούει ένα απαλό, μελωδικό τραγούδι, και από την συμπεριφορά του -την φωνή του και το κράτημα του ρυθμού με το χέρι του ή με το πόδι του στον ρυθμό της μουσικής- φανερώνει πως ακούει και χαίρεται την αρμονία, έτσι και η επίγεια φύση με την αξιοπρόσεκτη και φανερή συγκίνηση του εσωτερικού της Γης, γίνεται μάρτυρας των ίδιων αισθημάτων, ειδικότερα κατά τις εποχές που οι ακτίνες των πλανητών σχηματίζουν αρμονικές θέσεις επάνω στην Γη?».
O Κεπλερ στο έργο του «De Harmonice Mundi» σχεδίασε την παρτιτούρα επάνω στην οποία εκτελούσαν οι πλανήτες την συμπαντική τους συναυλία. ¬Πρόκειται για ένα βιβλίο ουράνιας μουσικής παρά αστρονομίας, γιατί στο 8ο κεφάλαιο του 5ου μέρους γράφει: «Ο Κρόνος και ο Δίας τραγουδούν ως μπάσοι, ο Άρης ως τενόρος, η Αφροδίτη και η Γη ως κοντράλτο και ο Ερμής ως σοπράνο».
Ο Κέπλερ έγραψε μεταξύ άλλων, ένα αστρολογικό βιβλίο με τίτλο «De Fundamentis Astrologiae» (Περί της Θεμελιώδους Αστρολογίας). Ο τρόπος που ο Κέπλερ αντιλαμβανόταν την αστρολογία, υπονοείται στο εξής απόσπασμα από μία επιστολή του: «την στιγμή της γέννησης ενός ανθρώπου, με ποιόν τρόπο καθορίζει η όψη του ουρανού τον χαρακτήρα του; Επηρεάζει τον άνθρωπο σε όλη του την ζωή με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζουν οι θηλιές που δένει στην τύχη ο χωρικός γύρω από τις κολοκύθες του: οι θηλιές δεν κάνουν τις κολοκύθες να μεγαλώνουν, αλλά καθορίζουν το σχήμα τους». Ο Κέπλερ έγινε με τον καιρό, ένας από τους πιο ένθερμους υπερασπιστές της αστρολογίας. Στο βιβλίο του «De Stella Nova in Pede Serpentarii» γράφει ότι «τίποτα δεν υπάρχει ούτε συμβαίνει στον ουρανό, που να μη γίνεται αισθητό με έναν μυστικό τρόπο κάποια στιγμή, από τις δυνάμεις της Γης και της φύσης». Επίσης σε μία διάλεξη που έδωσε ύστερα από αίτηση του βασιλιά Φρειδερίκου της Κοπενχάγης, είπε ότι «δεν μπορούμε να αρνηθούμε την επιρροή των άστρων χωρίς να δυσπιστούμε στην σοφία του θεού».
Μιχάλης Βροντάκης, "Η Ιστορία, το Έργο, η Γνώση και η Εξέλιξη της Αστρολογίας".
Ο Γιόχαν Κέπλερ προσπάθησε να κατασκευάσει το σύμπαν του με τα πέντε τέλεια πολύεδρα και οταν απέτυχε ξαναπροσπάθησε αυτή τη φορά με τις μουσικές αρμονίες της Πυθαγόρειας κλίμακας. Εκτός από τα πέντε κανονικά πολύεδρα πίστευε τυφλά και τα πέντε κανονικά πολύγωνα που εγγράφονται σε κύκλο. Η σφαίρα για αυτόν συμβολίζει την Αγία Τριάδα : το κέντρο της καταλαμβάνει ο Πατήρ, η ακτίνα αντιπροσωπεύει τον Υιό και η σφαιρική επιφάνεια το Άγιο Πνεύμα...
(ναι η αντίθεση του Ήλιου μου με τον Ποσειδώνα είναι ακριβής αυτή την εποχή)