Ήμουν ακόμη φοιτήτρια κ έκλαιγα για κάποια χαμένη αγάπη. Θρήνος!!!!Μιά φίλη (πολύ μεγαλύτερη κ σοφότερη τότε) ήταν μαζί μου στο κέντρο της πόλης. Ξαφνικά με τραβάει από το μανίκι, με ταρακουνάει άγρια κ μου φωνάζει:Είσαι εσύ δυστυχισμένη?κ μου δείχνει στην είσοδο πολυκαταστήματος, να επαιτεί ένα πλάσμα στην ηλικία μου, δίχως χέρια κ δίχως πόδια..............
έχω κλάψει για απίστευτα πράγματα, για βλακείες ίσως!!!
και συγκινούμαι με το παραμικρό!!
έτσι είμαι ΕΓΩ!! δεν το μετανιώνω, δεν αλλάζω!!!
γιατί κλαίω πολύ και γελάω πολύ!!!!
και λυτρώνομαι με τα δάκρυα, και μετά ξανά ισορροπώ!!!!
είμαι μια καρκίνος!!! με τα όλα της!!
έτσι κι αλλιώς...κανείς δεν είναι τέλειος....!!!!
ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΚΑΡΚΙΝΑΚΙΑ
και συγκινούμαι με το παραμικρό!!
έτσι είμαι ΕΓΩ!! δεν το μετανιώνω, δεν αλλάζω!!!
γιατί κλαίω πολύ και γελάω πολύ!!!!
και λυτρώνομαι με τα δάκρυα, και μετά ξανά ισορροπώ!!!!
είμαι μια καρκίνος!!! με τα όλα της!!
έτσι κι αλλιώς...κανείς δεν είναι τέλειος....!!!!