Αγαπημένε μου Γιώργο,

Θυμάμαι τόσο έντονα τη μερα που πρωταντίκρυσα τη γραφή σου σε μια ξεχασμένη εφημερίδα στο κάθισμα ενός βαγονιού.πόσο όμορφα με έκανες να νιώσω παρουσιάζοντας μου ΄ολες τις τραγικές στιγμές που πέρναγε ο Ταύρος με τόσο χιουμοριστικό λόγο.Εσύ ένας άγνωστος... Ήξερες τα μέσα και τα έξω μου πιο καλά απο μένα και δε σταμάτησες εκεί , με έκανες να χαμογελάσω(με δοντακι!) κιο΄λας

΄Εχει έρθει η στιγμή αδιεξόδου , θα μείνω η θα φύγω απο αυτη τη δουλειά , θα πάω η δε θα πάω Βαρκελώνη μονιμα με αυτή τη δουλειά. Κουράστηκα Γι'ωργο μου 2 χρόνια παρασκήνιο , η ψυχή μου δάκρυσε με τα καμώματα των πολυεθνικών στη συνειδηση του σύγχρονου εργαζομενου. Κουραστηκα με  τα ψεματα , τις κλίκες τους , τις ζήλιες και τις αρπαχτές τους . Είμαι ευτυχισμένη γιατι αγαπώ και αγαπιέμαι και αυτο με κρατα ακόμα ζωντανη και χαμογελαστή . Θα  φωτίσεις πολυ το δρόμο μου αν με συμβουλέψεις που να απευθηνθώ για ολοκληρωμένη ερμηνεία του χάρτη μου. Το έχω πολύ ανάγκη.

Σε ευχαριστ'ω που υπάρχεις στην Ελλάδα αγαπημένε