Νά ποιά μπαλάντα εμένα με εκφράζει πολύ....


Της νύχτας τα παράπονα
τα παίρνεις απ'το χέρι
τα βάζεις για να κοιμηθούν
κι αυτά τραβούν μαχαίρι.
-
Σου λέν' πώς είναι της ζωής
τα σύνορα κλείσμενα
αντάλλαγμα να τα διαβείς
γυρεύουν μόνο εσένα.
-
Παρηγοριά τα όργανα
φαρμάκι τα στιχάκια
και στου χορού τα βήματα
τα πιο γλυκά μεράκια.
-
Βουτάς να πιάσεις το σταυρό
στα μάτια της καλής σου
χίλιοι διαβόλοι κάρτερουν
ν'αρπάξουν την ψυχή σου.
-
Κι εσύ τους λες - για μιά στιγμή
σταθείτε να περάσω
να ζήσω όσα δεν μπορώ
κι ύστερα ας τα χάσω.
-
Κι έρχεται το ξημέρωμα
σε μιά άδεια προκυμαία
τα όνειρα κι οι ομορφιές
μπαρκάρουνέ λαθραία.


(Ώπα!  Εννοείται ότι ΔΕΝ είναι δικιά μου. Απλώς, μ'αρέσει πάρα μα πάρα πολύ..).



Υ.Γ.: Φιλάρες και φίλες, ομζώδιοι μου (και μη), καλημέρα σε όλους, και καλή δύναμη!     ;)