κινάω να βρω τον νου,τον εαυτό
Χάνω βήμα αλλά ηθικόν φαινομενικά ακμαιότατον
Σε λόχο απορημένων
Φαντάρων εθισμένων...
Το επιτηδευμένο τους χιτώνιο
στης αρβύλας το πανδαιμόνιο...
Κι εγώ ρωτάω τα αξημέρωτα,τα βράδια μου τα ξενέρωτα
μην είδαν την αγάπη
χρήσιμο στη ζωή χάπι...
Παραγεμίζω το λουκάνικο
μήπως ξορκίσω το άδικο
που παίζεται πίσω απ'την πλάτη μου
φταίω εγώ για την απάτη μου...
Πού είσαι τώρα
πού,σε ποια χώρα
Χάρισε μου έναν ψίθυρο...
Τώρα καταλαβαίνω το κενό
Ξυπνάω τον θρήνο
σ'εμένα θέλω να βλέπω τον Θεό
Χρόνε,δε σου χρωστάω
πρέπει να μάθω ν'αγαπάω
όχι να κατακτώ το ψέμα
Με αναστημένο βλέμμα
θα σκύψω στης ψυχής τον θόλο
θα απλώσω το χέρι
και θα πιάσω το πρώτο ανοιξιάτικο λουλούδι
γιατί έχω ανάγκη της αγάπης το τραγούδι...
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ