Εγω.Και εσυ.Μαζι.

Εγω και ο εαυτος μου.

Μονοι ξανα.Για αλλη μια φορα.Ξανα.

Μετα πολλων αλλα μονοι.Στην ουσια.

Απο συνειδητη επιλογη ή απο καπριτσιο της μοιρας;

Δεν εχει σημασια.Οχι πια.

Κοιταω το μπουκαλι.Σιωπηλος.

Και ισως σκοτεινος.Κουρασμενος.

Το πιατο διπλα.Ενα.Αδειο πια.Γυμνο.

Σαν την ψυχη σου.

Oh well, δεν εχει πια σημασια.Winter has arrived.

Καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει(Ψαλμος 103).