αφού έχω φάει τα σωθικά μου τόσο καιρό με την γκρίνια, τη μίρλα, την έλλειψη αυτοπεποίθησης κ βλέποντας να μην με στηρίζει κανένας κ αυτοί που με στηρίζουν να μην τους θέλω (άκουσον άκουσον) κ αφού κατάλαβα ότι επαθα κατάθλιψη τώρα δε με νοιάζει ρε συ...

ναι έπαθα κ παθαίνω όταν βλέπω τέλμα...

κ πάχυνα εκεί που αδυνάτισα...κ γάμησε τα..

ναι ειλικρινά μπορεί να χάσω κ τη δουλειά μου, ναι μπορεί να μείνω άνεργη και είναι κάτι που με τρομάζει..κ ειδικά στις μέρες μας...

έπαψα να φοβάμαι...έτρεμα παιδιά αλήθεια...κ αν...κ αν..κ αν....;;;

ανησυχώ σίγουρα αλλά έπαψα -νομίζω- να τρέμω σαν το ψάρι...

πάντα ξεπέρναγα φόβους γιατί ήθελα να πάω πιο πέρα κ μετά από 1 χωρισμό τα δα από την ανάποδη...κ τότε γνώρισα κ εναν καταθλιπτικό κ μου γάμησε την ψυχολογία...

τελικά τι ειναι αυτό που μας κάνει άθλιους;κ πρώτα απ΄όλα για μας!!!;;;

κλωθωγυρίζω, κλωθωγυρίζω...αυτό είμαστε....

θα ήθελα να μην παίρνω τα πράγματα τόσο σοβαρά...να ελπίζω....να μην μπλέκομαι στο δέντρο...να βλέπω το δάσος...

πολύ ευαισθησία ρε αδερφέ...

άσχημη ευαισθησία..που γυρνάει μέσα μου κ ξεσπάει με θυμό κ θλίψη αλλά όχι να κάνω κακό..σε θυμό που τον ξεσπάω σε όσους αγαπώ...!!!κ μετά τύψεις ε μα είναι ζωή ρε γμτ!!!

θα ήθελα λοιπόν από τα αέρινα,κ πυρινα παιδιά της αστροπαρέας συμβουλές προς αποφυγίν αυτής της ανυπόφορης πραγματικά συναισθηματικά κατάστασης!!!

σας φιλώ!