Ο "χαλβάς Φαρσάλων"  "η γιαγιά όπως ήταν στα αναγνωστικά" ο "ποδαρόδρομος", " οι ασβεστόλακκοι στους κήπους", οι "βέργες σαν σωφρονιστικό μέσον" και η "περήφανη ανέχεια" (μόνο κάποιος που δεν υπήρξε ποτέ φτωχός μπορεί να μιλάει  για "περήφανη ανέχεια" κι όχι για απεχθή βία) δεν αποτελούν ελληνικότητα αλλά οπισθοδρόμηση, ακραίο συντηρητισμό, έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα και διάθεση απόδρασης απο ένα παρόν που καίει και χρειάζεται αμέσως νέες δυνατότητες και σύγχρονες επιλογές. Η επιστροφή στην Ψαροκώσταινα μου δημιουργεί αλλεργικό σοκ...

Τι ρετροφλασάκια είναι αυτά? Η αγία φτώχεια, το φολκλόρ και η τεχνοφοβία είναι οι απαντήσεις στην κρίση του 21ου αιώνα?

Εκεί που βρίσκεται η ακμή.

Τι σας εμποδίζει να συζητήσετε κα να κάνετε σχέδια?

Γιατί εκπλήσσεστε?.. Η Goldman Sachs μας πούλησε ένα αυτοκίνητο χωρίς φρένα κι αγόρασε την ασφάλεια ζωής για να κερδίσει δεύτερη φορά όταν σκοτωθούμε...
 
Αυτή είναι η ελεύθερη αγορά που δημιουργήσαμε και υποστήκαμε αδιαμαρτύρητα- αν δεν συμμετείχαμε σε αυτήν με ενθουσιασμό- με αποτέλεσμα  να αποκτηνωθούμε απο τη δουλειά, να καταστρέψουμε κάθε ανθρώπινο δεσμό που μας ενώνει, να αδιαφορήσουμε για τους άλλους, να απ-ανθρωπιστούμε, να χάσουμε την ψυχή και τη δημιουργικότητά μας κι όλα αυτά για να μεταμορφωθούμε σε  Καταναλωτές όλο και περισσότερο άχρηστων πραγμάτων.

Για να βάλλω ένα υστερόγραφο: δεν πιστεύω ότι κάποιος που δουλεύει, προσπαθεί, πιστεύει, επιμένει και φυσικά διαθέτει ένα γραμμάριο ταλέντο χρειάζεται τύχη για να φτάσει στο στόχο του...Α κι επίσης δεν με ενδιαφέρουν καθόλου οι πρωταθλητές των 100 μέτρων...με εμπνέουν αυτοί που τερματίζουν στο μαραθώνιο...

Δεν μου αρέσουν ούτε οι νόμοι του Μέρφυ (οι "νόμοι" περιέχουν βία όπως και οι ¨εντολές"¨και η πρώτη μου αντίδραση είναι να γίνω παράνομος) ούτε και οι ανοησίες του Κοέλo και της new age... Μου φαίνεται υπερεκτιμημένη η τύχη και αφόρητη η σύμπτωση...
Κοιτάζοντας την άνετη κάθοδο ενός σκιέρ που την κάνει να φαίνεται χωρίς προσπάθεια  μια σχολή σκέψης την ονομάζει τύχη και μια άλλη τεράστιο ταλέντο.

Αυτό που ο πολύς κόσμος αποκαλεί "τύχη" είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και προσπάθειας, υπομονής και πίστης στο στόχο...
 
(Αναφέρομαι φυσικά σε αυτόν που καταφέρνει να εκπληρώσει τις δυνατότητές  και τα ταλέντα του ξεπερνώντας ή λειαίνοντας τα ελαττώματά του ή μετουσιώνοντας τα μειονεκτήματά του σε καύσιμα εξέλιξης)

Το να είσαι την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος με τους κατάλληλους ανθρώπους είναι ζήτημα τύχης ή θέμα προσπάθειας, υπομονής και πίστης?

Η σύγχρονη σκέψη δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη της αυτο που ονομάζεται "τύχη¨...Δεν υπάρχει τύχη, τυχαιότητα αλλά συγχρονισμός...